door Norbert de Vries
Een spook waart door Goirle, het spook van de opvang in het Missiehuis.
De feiten eerst.
De gemeente Goirle staat voor het blok: wat te doen? Vóór 1 mei moet er een besluit worden genomen, met het mes op de keel, met de tromp op de borst.
Sinds eind 2022 vangt Goirle (onverplicht) ongeveer 70 vluchtelingen op in het Missiehuis, steeds in de vorm van een tijdelijke noodopvang. Op 30 april eindigt de lopende overeenkomst met de diverse partijen (de verhuurder, het CAO, het Rode Kruis en de beveiliging). Hoe nu verder? Het college had een plan: tijdelijk wordt permanent en 70 vluchtelingen worden 150 asielzoekers en statushouders. Belangrijke voorwaarde daarbij was, dat het Ministerie van Asiel en Migratie garant staat voor de te maken kosten, voor álle kosten.
Het duurde erg lang vooraleer het Ministerie met een antwoord kwam ten aanzien van die door Goirle gesteld voorwaarde. En wat blijkt: de bijdrage van het Rijk wordt fors verlaagd. Geen 150 euro per persoon per nacht, maar 88 euro. Wat nu, zei Pichegru. Het college past zijn plan aan; de opvang wordt inpandig uitgebreid naar 100 opvangplaatsen en de huur van het Missiehuis wordt verlengd tot 31 december 2027.
De keuze is: stoppen of doorgaan? Het college somt een groot aantal argumenten op om te kiezen voor ‘doorgaan’. Voor ‘stoppen’ is geen enkel argument gevonden. Klaar als een klontje dus: de raad wordt vriendelijk doch dringend verzocht om te kiezen voor ‘doorgaan’. Ja, het kost de gemeente geld (een kleine vier ton waarschijnlijk), maar, hé, we kunnen het moreel niet maken om te stoppen.
Wethouder Koos Krook: “De afwegingen over de asielopvang roepen de principiële vraag op wat voor gemeente Goirle wil zijn. In het bestuursakkoord staat dat de opvang van vluchtelingen kostenneutraal dient te verlopen. Dat blijkt niet zonder meer mogelijk. Het heeft erg lang geduurd tot het ministerie duidelijkheid gaf over de financiële vergoeding. Daardoor verloopt de besluitvorming niet zoals we graag hadden gezien. Alles afwegende vindt het college het wenselijk om de opvang voort te zetten. Ook omdat we een morele verantwoordelijkheid voelen.”
Hier bekruipt me een ongemakkelijk gevoel. Er zijn diverse rationele argumenten om door te gaan met de opvang, en het college benoemt ze uitvoerig. En als u het mij vraagt: die argumenten zijn overtuigend. Maar ik word kriegel als van deze zaak een sjibbolet wordt gemaakt, in de zin van: wie voor ‘stoppen’ stemt, is een immoreel persoon. Wat voor gemeente wil Goirle zijn? Ik hoop toch een gemeente waar verstandige besluiten worden genomen. Niet een gemeente waarin een wethouder, of het college, de leden van de gemeenteraad moreel de maat gaat nemen.
Wat ik wethouder Krook zou willen vragen: waarom eerst heel ferm stellen dat alle kosten door het Rijk moeten worden gedragen, en vervolgens, als blijkt dat zo’n standpunt onhoudbaar is, die keutel weer intrekken.