Als ze morgen opnieuw een keus moest maken, zou ze er zo weer voor gaan. Ook gymnasium B - want je weet maar nooit - bracht haar niet op andere gedachten. Jacqueline (61) zet haar plan door en gaat naar de pedagogische academie. Juf wilde ze worden, al sinds de basisschool. “In groep 7 en 8 van de Heibloem bij meneer Snik [Louis Snik die er tevens directeur was] mocht ik als ik klaar was met mijn eigen werk, andere kinderen helpen. Dat vond ik geweldig.” Later als pabostudent brengt ze al haar vrije tijd door op de basisschool waar ze als kind zelf op zat, want “er was altijd wel wat te doen waar ik bij kon helpen.”

DOOR WILMA ROBBEN

Duizend kinderen

Je kunt het je nu nauwelijks meer voorstellen, maar veertig jaar geleden lagen de banen in het basisonderwijs bepaald niet voor het opscheppen. Beginnende leerkrachten waren de pineut als het leerlingenaantal om wat voor redenen dan ook terugliep. Last in, first out was wat Jacqueline in de beginjaren van haar carrière een paar keer overkwam. Via basisschool De Biesedael en De Wildert belandt ze op Open Hof. “36 jaar heb ik daar lesgegeven aan alle groepen. Soms zaten er 36 kinderen in de klas, soms 19.” Hoe dan ook, zeker duizend Goirlese kinderen kregen les van juf Jacqueline. Dat aantal zal nog groeien, want ze is nog lang niet van plan om de pannen erop te leggen.

Boefie

“Een veel gestelde vraag is hoe lang ik nog moet, maar voor mij is dat niet aan de orde. Zo sta ik er niet in. Mijn werk is voor mij ontspanning. In de klas ervaar ik veel geluksmomentjes en positieve energie. Natuurlijk ben ik ’s avonds ook wel eens moe, maar dat weegt niet op tegen de voldoening. Elk kind - ook het boefie - heeft iets wat leuk of grappig is. Daar ben ik naar op zoek. Samen moet je het gezellig kunnen hebben. Net als met collega’s, maar dat zit bij Open Hof wel goed.”

Welke leerlingen haar zijn bijgebleven, dat zijn er een heleboel. De eerste leerlingen moeten inmiddels dikke veertigers of misschien zelfs al wel in de vijftig zijn. “Ze komen nog wel eens vertellen hoe het met ze gaat, of met hun kinderen en daar weer de kinderen van, want die zitten dan ook weer bij mij. Soms lees ik iets in de krant zoals laatst over Youri van Boxtel [redacteur bij een uitgeverij].” In het Goirles Belang liet hij optekenen dat juf Jacqueline veel voor hem had betekend. En oud-leerling Anne Glerum, zo las ze in het Brabants Dagblad, had een historische roman geschreven. “Kinderen leren lezen”, merkt Jacqueline op, “dat is toch het mooiste wat er is.”

Taal, rekenen, burgerschap

Volgens Jacqueline zijn basisvaardigheden zoals rekenen en taal in het gedrang gekomen. Burgerschap wordt inmiddels ook tot die vaardigheden gerekend. Daarbij gaat het om kennis over de maatschappij en over sociale bagage om als actieve burger deel te nemen aan de samenleving.

Jacqueline: “Tegenwoordig liggen er ook meer opvoedkundige taken op je bordje. We willen allemaal het beste voor de kinderen. Als ik nu een probleem signaleer en dat met ouders bespreek, merk ik soms dat ze wat terughoudend zijn, omdat ze bang zijn dat hun kind een stempel krijgt.”

Onderwijsfamilie

Sinds de geboorte van haar kinderen Erik (34), Inge (32) en Marieke (29) werkt Jacqueline in deeltijd. Momenteel in groep 4. Dat hoopt ze nog een tijd te kunnen blijven doen, want ja, hoe komt ze anders aan haar ontspanning?

Dat ze zich thuis ook altijd positief over haar vak uit laat, heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat ze het onderwijs-gen doorgaf aan haar dochters, want zowel Inge als Marieke staan allebei (in Tilburg en Venlo) voor de klas.

Morgen, donderdag 7 november is het zover. Bij Open Hof is het feest, want een 40-jarig jubileum laten ze daar niet ongemerkt voorbij gaan. Wat voor feest? Dat is voor Jacqueline nog een grote verrassing.