De bevrijding van Goirle 80 jaar geleden is afgelopen weekend op verschillende momenten herdacht. Op donderdag 24 oktober was er in het Heem de presentatie van het boek “Vertel hun verhaal, Oorlogsslachtoffers Goirle en Riel 1940 – 1955”, uitgegeven door de Stichting Erfgoed Goirle De Vyer Heertganghen, geschreven door Gemma van de Klundert-Bertens en Gerrit van Heeswijk. Op vrijdag 25 oktober kreeg de brug aan de Poppelseweg de naam Edwin Bramallbrug. Op zaterdag was de herdenking van de bevrijding 80 jaar geleden in de kerk Sint Jan en op de begraafplaats Sint Jan. Op het schijnvliegveld De Kiek werd door Mr. Pieter van Vollenhoven een monument onthuld ter nagedachtenis aan de bemanningsleden van de neergestorte Wellington bommenwerper op 7 september 1942. Een fototentoonstelling die verzorgd is door de mensen van Fotoclub FakLumen is tot half november nog te zien in het gemeentehuis.

De herdenkingsceremonie ’80 jaar bevrijding Goirle en Riel’, werd op indrukwekkende wijze georganiseerd door De Bond van Wapenbroeders afdeling Midden-Brabant i.s.m. de Gemeente Goirle.

In de Sint Jan

Je kunt niet overal bij zijn, maar ik was op het Heem en in de kerk. Van de laatste bijeenkomst kan ik getuigen dat het een indrukwekkende bijeenkomst was. Alleen al de binnenkomst van vaandels en banieren onder begeleiding van Pipes en Drums, het gaat door merg en been. Een uur lang herdenken, met een afwisseling van sprekers (wapenbroeder Jan Schrijver, burgemeester Mark van Stappershoef, aalmoezenier Sanneke Brouwers, auteur Gemma van de Klundert-Bertens) en liederen door het Tilburgs mannenkoor La Renaissance, en gebaren: aansteken kaarsen, gedichten door kinderen van bs De Bron.

Ik ging niet naar de begraafplaats, bezoek thuis en dan een hele middag weg? Ik zag dat de terrassen vol waren, het was de warmste dag ooit eind oktober (21,5 graden), mensen genoten van hun vrijheid. Ik kon me de bijeenkomst wel goed voorstellen, het is alle jaren hetzelfde, behalve dat er nu naast een Nederlandse, Britse, Poolse, Australische vlag nu ook een Ierse vlag halfstok ging.

Wat me vooral bijbleef van de viering in de Sint Jan waren de woorden van Sanneke Brouwers, de legeraalmoezenier, uiteraard gekleed in uniform. Ze had het over de noodzaak van een sterkere defensie, grotere uitgaven. Ze meende te signaleren dat het leger populairder gaat worden. Maar ze waarschuwde: heb er geen romantische ideeën bij. In het leger geldt het groepsbelang, je leert jezelf weg te cijferen. Er kan het offer van je leven gevraagd worden. Een van de taken van het leger is het bewaken van de grens. Dit is een heel actueel thema. Pikant vond ik dat ze het zo omschreef: het bewaken van de grenzen van de menselijke waardigheid. Ze schuwde ook niet om naar de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens te verwijzen, die ook bijna 80 jaar oud zijn.

De burgemeester verdoezelde niet dat onze huidige actualiteit zorgelijk is, dat voor het eerst sinds 80 jaar onze vrijheid in gevaar is, dat we hem deze keer kwijt kunnen raken aan Poetin. Onbenoemd bleef dat onze regering er alles aan doet om Nederland zo guur mogelijk te maken voor vluchtelingen, en dat grensbewaking een van de (verbale) speerpunten is. Ik vroeg me af: wordt herdenken langzamerhand niet zinloos als het niet samengaat met strijdbaarheid tegen het nieuwe fascisme dat zich in Europa, ook in Nederland, weer breed aan het maken is???

door Ben Loonen

De foto’s zijn gemaakt door Kees van Boxtel.