Van D-Day tot 5 oktober 1944.

Generaal Dwight D. Eisenhower gaf ons in de vroege ochtend van 6 juni weer hoop. Voor de B.B.C. radio sprak hij de historische boodschap “Volken van West-Europa, troepen van het geallieerde expeditieleger zijn hedenmorgen op de Franse kust geland”. De invasie was begonnen en met veel spanning werd het verloop van de strijd gevolgd. De Duitse veldmaarschalk Rommel beloofde de geallieerden weer naar zee te zullen terugdrijven. Echter, de geallieerden zetten voet aan wal en waren in staat een stevig bruggenhoofd te vormen voor o.a. nieuwe aanvoer van troepen en materieel uit Engeland. Zo ook het 2e bataljon van het King’s Royal Rifle Corps (2 KRRC) voor Goirle van grote betekenis geweest.

5 oktober 1944: een zwarte bladzijde in de oorlogsgeschiedenis van Goirle.

In plaats van bevrijding, begint voor Goirle het oorlogsgeweld.

Op 27 juni 1944 veroverden de Amerikanen de havenstad Cherbourg en eind juli brak het IIIe Amerikaanse leger door de Duitse linies heen, hetgeen de opmars versnelde. Hitler weigerde zijn troepen terug te trekken en stuurde versterkingen naar Normandië.

Op 19 augustus 1944 sloot de tang rondom het VIIe Duitse leger en bij Falaise werden 40.000 Duitse militairen krijgsgevangen gemaakt. Op 25 augustus 1944 is Parijs bevrijd. Brussel op 3 september. Antwerpen op 4 september. Poppel op 4 oktober 1944, bevrijd door het 49ste Britse Infanteriedivisie en de 1e poolse Pantserdivisie. Langzaam maar zeker trokken de geallieerde legers richting ons land, richting Brabant, richting Goirle en Riel……

Mislukte bevrijdingsaanval op Goirle, 5 oktober 1944.

Het terugtrekkende Duitse leger was door de geallieerde acties danig verzwakt. Over een breed front werden zij aangevallen. De Duitsers stelden daarom zgn. Kampfgruppen samen, die zo snel mogelijk naar die plaatsen werden gestuurd waar de geallieerden dreigden door te breken. In de omgeving van Tilburg was de Kampfgruppe “Chill” actief, een zeer ervaren en goed uitgeruste eenheid met o.m. parachutisten-regimenten. Deze Kampfgruppe stelde zich op tussen Tilburg en Goirle en moest tot elke prijs Tilburg verdedigen.

5 tot 10 oktober 1944: Goirle bijna bevrijd.

Om 9 uur vertrokken vanuit Poppel het A-Eskadron van de 27e Canadese Tankbrigade (The Sherbrooke Fusilliers) met hun Sherman Tanks richting Goirle, met ondersteuning van infanteristen bereikt. De bedoeling was om over de weg rechtstreeks naar Goirle op te rukken, hetgeen aanvankelijk goed verliep. Echter, nabij een brandend huis ongeveer 1000 m voor ons doel, werden 2 Sherman Tanks getroffen door een bazooka, toen zij die brug wilden oversteken. Dit verhaal is de afgelopen 2 weken hier uitgebreider verteld. De infanterie van de vijand viel aan, maar The Lincolns hielden stand…..

De volgende tanks van de B-compagnie werden er op uitgestuurd om de B-Compagnie te ondersteunen …. Zij moesten tot nader order van hoger hand deze positie vasthouden, dus vuurden zij vanuit de rechter flank om infiltratie van de vijand te voorkomen. Toen kwam het bericht van hoger hand en het squadron (5 tanks) trok terug, onder dekking van de duisternis, naar hun hoofdkwartier in Poppel….” Om de volgende dag weer een poging te ondernemen om de Duitsers een aftocht te bezorgen.

Zaterdag 7 oktober (Uit: Kroniek Fraters.)

Zeer rustige nacht. Allen hebben goed geslapen. Vanaf 3 uur ’s morgens was er echter een ononderbroken gerommel van tankkanonnen en tankafweergeschut. Het weer blijft zonnig en zacht. In de loop van de dag neemt het vuren af. Nog slechts activiteiten van vliegtuigen en luchtafweer. Het bericht dat Riel zonder strijd is gevallen en dat de Engelsen in Broekhoven zitten doet de hoop herleven. De Duitsers bezetten het stadhuis. De E.H.B.O. verbandplaats vestigt zich nu bij ons. Kasten in de recreatiezaal der jongens worden uit geruimd voor verbandmiddelen. De wijnkelder van de Rector bij van Erven wordt leeggeruimd. ’s Avonds komen de Duitsers met een wagen om de rest van de buit weg te halen, maar tevergeefs.

Volgende week een vervolg uit dagboeken van die periode.