Een platina-huwelijk betekent 70 jaar getrouwd. Dit even ter info, want een interview met een platina bruidspaar mag toch wel als heel bijzonder genoemd worden. Daarom was ik afgelopen week zeer vereerd kennis te mogen maken met het echtpaar dat 22 september de “70 jaar getrouwd zijn” gaan aantikken. Joske van Klijnenbreugel (90) de aanstaande bruidegom en de bruid Anneke van Klijnenbreugel- van den Dungen (87) genieten met volle teugen van het leven en voelen zich terecht schatrijk met hun 4 kinderen, 9 klein-kinderen, 15 achter kleinkinderen en 9 achter-achter kleinkinderen. Ja, natuurlijk waren ze nog hartstikke jong toen ze in 1954 voor het altaar stonden; hij 20 en zij 17.
Door Nico de Beer
Aan de koffie met een mega-appelflap in hun super gezellig appartement stel ik de eerste vraag: “ Hoe is het zo gekomen?” Joske reageert onmiddellijk. Met z’n pretoogjes, vertelt hij met trots en vooral met openheid, alsof het gisteren gebeurde. “Ik was 17 en we gingen met een stel vrienden -één dag na de Tilburgse kermis in 1952- naar het danscafé Drikse van Berkel in de Jan Steenstraat op Korvel. Meepesaant zag ik daar een schôn meske. Oh zó mooi… ik docht daar gaak meej daanse. Mag ik deze dans van u, vroeg ik heel beleefd. Maar ze zei direct; nee. Toch gaf ik de moed niet op en dat werd dik beloond”, lacht Joske. Ze heette Anneke, ze was 14 en kwam van Broekhoeven. Ik was stapelverliefd.
Joske vertelt graag over de herinneringen van vroeger
Anneke en Joske stonden 22-9-‘54 voor het altaar. De jonggehuwden trokken in bij de ouders van Anneke op Broekhoven, waar ze al snel verrijkt werden met hun prachtige zoon Kees. Terwijl de gezinsuitbreiding door de komst van Frank, Miranda en Patricia in de loop der ja-ren crescendo verliep, werd er kei- en keihard gewerkt. Anneke werkte ‘s avonds wat bij om-dat toentertijd voor een vrouw, werken buitenshuis, taboe was. Maar Joske ging er bij “van Besouw” vol tegenaan. Toch wist hij aan zijn grote passie; het bespelen van keyboard en accordeon, op verschillende wijze uiting te geven. Hij kan nog steeds nagenieten van de op-tredens met de populaire regionale band ‘de Tovills’ in het Bondsgebouw in Goirle. De laat-ste jaren speelt ook zijn zoon Kees samen met zijn vader mee.
“Mijn vader smokkelde boter, shag en jenever”
De negentig jarige Joske zit echt op zijn praatstoel en vertelt bij voorkeur graag over de her-inneringen van vroeger. Vooral over zijn vader die tijdens en na de oorlog, zijn inkomen ver-diende met het smokkelen van boter, shag en jenever. “Ja, voor mij was hij echt een held”. Trouwens een aantal jaren geleden heeft het tv-programma van Gewest tot Gewest er een hele uitzending aan gewijd. Maar wat hem tot de dag van vandaag nog bezighoudt is het feit dat zijn vader in 1945 door de Duitsers is opgepakt. Via kamp Vught en Amersfoort werd hij op de trein gezet richting Duitsland. Ondanks de aanwezigheid van 6 SS’ers wist hij op enig moment uit de treinwagon te ontsnappen. Hij dook een maisveld in. De kogels vlogen daar om zijn oren. De familie van moederskant bracht het er niet zo goed vanaf. Zij werden ook getransporteerd in ‘45 naar Neuengamme. Zij zijn helaas niet terug gekeerd.
“O ja, ik ben trouwens geboren in de bedstee aan de Abcovenseweg en de vorige week ben ik voor m’n rijbewijs weer voor vijf jaar goedgekeurd”, laat Joske nog even weten”.
“Het is fijn om bekend te staan als snoepjes oma”
Maar dan komt toch echt Anneke aan het woord. Zij laat weten erg gelukkig te zijn. “Ik heb vroeger als spoelster in de textiel graag gewerkt. Natuurlijk ben ik erg blij met onze kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en achter-achterkleinkinderen. Het is fijn om bij de kleinkinderen bekend te staan als ‘snoepjes oma’. Als ze langskomen, weten ze maar al te goed dat de pot snoep op de tafel klaar staat. We hebben het erg naar ons zin en ik mag met veel plezier terugkijken naar heel wat gezellige familiefeesten. Elke keer zie ik met trots dat we een hechte familieband hebben en als er wat aan de hand is vertrouw ik er op dat het al-lemaal weer goed komt. Ik kijk nu weer uit naar ons zeventigjarig huwelijksfeest. Onze Kees zorgt dan voor de muziek, dus zal het allemaal weer goed komen”.