Vragen naar Enno’s voorkeur wie van de drie B’s van de klassieke muziek (Bach, Beethoven, Brahms) hij het meest bewondert, is een open deur. “Bach natuurlijk” is het antwoord van deze succesvolle gitaarvirtuoos die zich tot de Nederlandse topmusici mag rekenen. We zitten aan het uiteinde van een lange tafel in zijn door hemzelf doorgebroken en uitgebouwde keuken. Met uitzicht op de tuin, in de Kerkstraat te Goirle. Verleden en heden komen harmonieus samen in het pand uit de zeventiende eeuw dat hij sinds 1996 bewoont samen met Heleen. Hun drie volwassen dochters Elza, Louise en Tessa zijn inmiddels de deur uit.

DOOR WILMA ROBBEN

Gewone man

Aan het ander eind van de keukentafel zat Enno tot voor mijn komst nog te studeren. Momenteel is huis zijn favoriete plek. Bewegingsgrage bordercollie Bobby drentelt om ons heen. Helaas, hij heeft pech. Het is echt geen weer, zelfs niet om een hond uit te laten.

Enno (62) steekt van wal: “Door musici wordt Bach gezien als de grootste componist aller tijden. Er wordt zo tegen hem opgekeken, maar hij was natuurlijk ook gewoon een jongetje, net zo’n gewone man van vlees en bloed als wij nu zijn. Zo lang geleden was het nu eigenlijk ook weer niet dat hij leefde. Toen dit huis voor het eerst werd verkocht (1692) was Bach zeven jaar. Hij had hier kunnen wonen. In ditzelfde huis.”

Meer paralellen?

Zowel Enno als Johann Sebastian zijn slimmeriken die opgroeien in muzikale gezinnen. Na de middelbare school volgen muzikale opleidingen. Enno: “Bach kreeg eerst een beurs voor de Ritteracademie in Duitsland, een soort Nyenrode van die tijd, een chique school voor mensen die hoge functies bekleedden. Dat deed hij heel goed. Op enig moment rustte het hele muziekleven van Leipzig op zijn schouders. Daarbij vroeg hij zich voortdurend af waar geld mee te verdienen was. De luit was destijds een populair instrument. Daarom kocht Bach - zelf organist - een Lautenwerck, een luit met een pianotoetsenbord. Zodoende kon hij via toetsen luit spelen en muziek componeren waar vraag naar was. Dit principe van vraag en aanbod geldt in de muzikale wereld van vandaag nog steeds.”

Achtergrond

Enno volgde zijn muzikale opleidingen aan het conservatorium in Tilburg bij Hein Sanderink en in Keulen aan de muziekhogeschool bij Hubert Käppel en David Russell. Daarna wint hij prestigieuze prijzen van Amsterdam tot Japan en geeft masterclasses in diverse landen in Europa, Azië en Amerika. Daarnaast geeft hij zowel soloconcerten als concerten met hoboïste Pauline Oostenrijk en met altviolist Mikhail Zemstov in duo Macondo. Momenteel is Enno als hoofdvakdocent gitaar verbonden aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Kapelconcerten

In Leipzig was het Bach die zijn muzikale stempel drukte, in Goirle is het Enno die met zijn kapelconcerten en uitvoeringen van de Johannes- en Mattheuspassion twintig jaar lang aan de weg timmerde. Natuurlijk deed hij dat niet alleen. Het netwerk van ondernemer/schoonvader Sjef Poos werd aangeboord. Rabobankdirecteur Jo van Ras zette zijn schouders eronder. En niet te vergeten Sjef van de Lisdonk, Emile Smeets en Toine van Gorp. Om de passies theatraal in goede banen te leiden, trok Willem van de Vrande mede de kar. De concerten waren van hoog niveau waardoor er ook belangstelling was van ver buiten Goirle. Vanwege coronamaatregelen kon het laatste kapelconcert helaas niet meer doorgaan.

Barrios of Bach?

Belangstelling voor het werk van Bach is een constante factor in het leven van Enno voor wie de vlam in de gitaarpan sloeg op het Mill Hill College in Goirle. “In de schoolband speelden we lichte muziek, wat ik ook leuk vond en nog steeds leuk vind. Ik luister vooral graag naar Franse chansons.”

Echter zijn doorbraak was in de negentiger jaren met vertolkingen van de romantische Zuid-Amerikaanse componist Augustín Barrios. Enno: “Maar de albums met Bach zijn ook altijd heel goed ontvangen.” Hoeveel albums het licht zagen, weet hij niet precies. “Zeg maar ongeveer tien. Op het conservatorium is het repertoire van Bach bij alle instrumenten een belangrijk onderdeel van de studie omdat hij gewoon erg goed is. Bach is een meester in structuur. Alles valt op zijn plek, daarom is zijn werk ook zo indrukwekkend.”

Nieuw talent

De dag voor ons gesprek was Enno in Den Haag voor het afnemen van toelatingsexamens in verband met nieuwe aanmeldingen. Veertig in totaal, maar weinig Nederlanders. Nul om precies te zijn. “Internationaal is het niveau heel erg hoog. De nieuwe aanmeldingen komen uit Griekenland en Spanje. Wilders zal er niet blij mee zijn. In Nederland heeft het muziekonderwijs jarenlang op een laag pitje gestaan en minder kinderen gingen naar de muziekschool om een instrument te leren bespelen.”

CD op zijn retour

De muziekwereld is compleet veranderd. Aan cd’s valt weinig te verdienen. Die zijn zo goed als uitgestorven. Tegenwoordig wordt alles gestreamd. Getuned en gewired gaan we door het leven. Toch heeft Enno onlangs nog een aantal cd’s laten persen met als titel: Bach. “Ik vind het gewoon leuk om er zelf een te hebben. Omdat ik hier in Goirle woon en mensen mij kennen, heb ik er bij BLZ op de Hovel een paar neergelegd. Verder is dit album alleen nog digitaal verkrijgbaar. Via internet kun je natuurlijk wel makkelijk een groot publiek bereiken.” Een saillant detail is dat de cd is opgenomen met de gitaar van Enno’s leermeester Hein Sanderink. “Een onvoorstelbaar groot cadeau”, vindt Enno die trots is op zijn ‘zeg maar ongeveer’ tiende boreling.

“Het klopt”

Het kan regenen, het kan onweren, het kan hagelen, wat het dan ook deed vorige week dinsdag, allemaal tegelijk en de hele dag door. Maar de rust en natuurlijkheid van het gitaarspel van Enno met sonates en suites van Johann Sebastian Bach maakt druilerige dagen als deze een stuk lichter. Draaglijker. “Dit album klopt” durft een bescheiden musicus te bekennen.