Frank Ansems (1958) nam afscheid als gastheer.

Van het een komt het ander, ik heb het al eerder gezegd. Toen ik kennismaakte met Carien Ansems, de nieuwe voorzitter van Vrouwennetwerk Goirle (zie GB 20 maart 2024), maakte ik in een moeite door ook kennis met haar man Frank. Hij vertelde me toen dat hij mijn verhaal met Ruud Licht “Long covid kwelt ook veel inwoners van Goirle en Riel” (zie GB 21 februari 2024) met de grootst mogelijke aandacht gelezen had, want hij is zelf lijder aan deze nog steeds ondoorgronde(lijke) ziekte. Hij vertelde me over zijn werk dat hij tot zijn verdriet niet had kunnen voltooien tot aan zijn pensioen. Hij vertelde me ook over de Mars naar de Barrière in 1996 voor de zelfstandigheid van Goirle waaraan hij had deelgenomen, ergens vooraan in de optocht, met zijn toen 8-jarige dochter aan de hand. Hij had méér verhalen en ik besloot terug te keren naar huize Ansems voor zijn verhaal, want het is altijd mooi om te luisteren naar een man met verhalen.

door Ben Loonen

Long covid en vervroegd pensioen

Op de stralende Hemelvaartochtend hebben we afgesproken. Als ik hem vraag hoe het met hem gaat nemen we de covid-draad op. Twee dagen eerder is hij in het tweede Maatschappelijk Café geweest waar Ruud Licht een korte uiteenzetting heeft gegeven over long covid. Hij had het interessant gevonden, is blij dat er nu geld beschikbaar komt voor onderzoek, en is vast van plan zich in Uden te melden als daar een Expertisecentrum wordt gevestigd. Na die avond was hij wel kapot; nee, hij is er nog niet, de ziekte doet onvoorspelbaar vervelende dingen met een mens. Op 26 januari van dit jaar heeft hij noodgedwongen afscheid genomen van zijn werk, na 26 dienstjaren, als gastheer van B&W van Tilburg. Burgemeester Theo Weterings had enkele jaren geleden tegen Frank gezegd: we zullen wel samen met pensioen gaan, maar dat is niet uitgekomen.

Gastheer

Veel mensen kennen het begrip “bode”, een functie op het gemeentehuis die vaak lijkt op “postbode”. Zo niet in Tilburg. Frank werd in 1996 vanuit de Milieudienst en vanuit een situatie van 45% arbeidsongeschikt (nekwervels) gedetacheerd op de bestuursafdeling van de gemeente Tilburg: gastheer voor burgemeester en wethouders. Gasten ontvangen, jas aannemen, kopje koffie aanbieden, ze naar de juiste plaats brengen en na afloop hen weer terug geleiden naar buiten. Bij de raadsvergadering hielp hij de griffier (ook uit Goirle), haalde hij de stembriefjes op, zette hij de opname apparatuur gereed. Overal waar de burgemeester moet verschijnen is ook de gastheer in de buurt: bij de lintjesregen, de installatie van de Raad en de Raad van Elf, de Kranslegging op 27 oktober (Bevrijding van Tilburg), het schenken van Schrobbelèr tijdens Carnaval (36 flessen). Ja, aanwezig zijn bij de ontvangst van Hoge Gasten, hij noemt koningin Maxima, prinses Beatrix (voor Jantje Beton in Tilburg-Noord), hoge functionarissen uit Japan (vanwege de stedenband met Minami-Ashigara). Hoogtepunt van al die hoogtepunten was Koningsdag 2017 toen koning Willem-Alexander Tilburg bezocht om zijn verjaardag te vieren. Hoe is dat voor een eenvoudig man als Frank Ansems om zo hoog te functioneren? Hem werd meteen bij de start van zijn baan gezegd: je moet jezelf blijven. Hij ging er met een open houding in, met het nodige gevoel voor humor en relativeringszin, én met een perfectionistische aard. Frank let op de details, zoals in zijn achtertuin geen sprietje de verkeerde kant op staat; ook dat zal hem te stade zijn gekomen als bode/gastheer van de gemeente Tilburg.

De menselijke kant

Tijdens het gesprek heb ik al snel in de gaten dat hier iemand aan het woord is met de grootst mogelijke achting voor de bestuurders die hij heeft gekend: de burgemeesters Brockx, Stekelenburg, Vreeman, Opstelten, Noordanus en Weterings en talloze wethouders. Hij is zeer te spreken over de wijze waarop ze met zijn ziekte zijn omgegaan, de belangstelling, de attenties. Een journalist is – uiteraard – kritisch bij het beschouwen van doen en laten van B&W, maar via Frank zien we de achterkant van het weefsel; wat hij laat zien is dat het mensen zijn met gevoelens van blijdschap en verdriet. Wethouders die elders burgemeester werden nodigden hem uit om mee te vieren. Hij noemt Jan Hamming (Heusden, momenteel Zaanstad), Hans Janssen (Oisterwijk), Marieke Moorman (Bernheze, momenteel Land van Cuijk). Hij heeft het verdriet gezien bij B&W toen dat ongeluk gebeurde in zwembad De Drieburcht waar een baby verongelukte toen er door metaalmoeheid een van de bouten losliet en een lichtbak in het water stortte. Frank filosofeert een beetje over de bestuurlijke verantwoordelijkheid: verantwoordelijke wethouders kunnen tot aftreden gedwongen worden als er op hun beleidsterrein “iets gebeurt” terwijl zij er natuurlijk zelf/persoonlijk niets aan kunnen doen. Een wethouder gaat geen bouten controleren. Met het theater Midi gebeurde er ook dingen die voor een pas aangetreden wethouder onverkwikkelijk bleken. Hij heeft ook veel naar de raad gekeken, naar verkiezingen: proteststemmen die zetels opleveren. Zo’n partij wil dan maatregelen waarop hij/zij gekozen is uitgevoerd zien, en vergeet dat er dan samenwerking nodig is waartoe ze vaak niet bereid zijn. Tja, en dan kom je nergens. Maar nu even naar de humor. Bij vergaderingen tot in de kleine uurtjes plakte Frank eens met typex een brillenglas af. Op de vraag: Frank wat is er met je oog, had hij geantwoord: dat oog slaapt al! Lachen. Moet ook kunnen.

Laptops voor Bali

Eigenlijk is het een verhaal apart, maar het gaat hier toch maar mee. Frank, geboren in Tilburg, getrouwd met Carien, sinds 1984 woonachtig in Goirle, een dochter Anitsia (36) én een pleegdochter op afstand: Suzy (27) uit Bali, Indonesië. Zij kennen Suzy al vanaf dat ze 6 jaar was. Haar moeder verkocht ananas op het strand, zo arm als een luis. Frank en Carien besloten het gezin van de ananasverkoopster te helpen, met schoolgeld en schoolkleren. Ze kwamen vaak op Bali. Op een gegeven moment kreeg Frank het idee om afgeschreven laptops uit het gemeentehuis een nieuw doel te geven: arme studenten die in de restaurants bijverdienden, met wie ze aan de praat raakten en die vertelden dat ze een laptop voor veel geld moesten huren. In de loop der jaren heeft Frank 50 laptops kunnen bezorgen aan jongelui die er hartstikke blij mee waren. Ook frappant is dat op Bali een handbalteam speelt in de voetbalshirts van Willem-II, ook via Frank geregeld. Suzy heeft het goed gedaan, ze werd na een SMK-studie en HBO Monarch aangenomen op een cruiseschip, elke week is er contact. Ze is twee keer een poos op bezoek in Nederland geweest, ontvangen door burgemeester Weterings; ze heeft Carien geholpen in Zonnehof waar ze Indonesisch kon spreken met verraste oudindischgasten. Haar eerste bezoek aan Goirle leverde een heuse cultuurschok op, maar waar ze nog steeds niet over uit kan is het gegeven dat je er in Nederland dierenambulances zijn! Die heb je op Bali niet eens voor mensen!

Pensioen

Goed, op 26 januari dit jaar is Frank Ansems vervroegd met pensioen gegaan. Hij werd geprezen, dat ie met 45% arbeidsongeschiktheid toch 26 jaar lang een baan van 20 uur ingevuld heeft, tot ieders tevredenheid. Dat hij als deelnemer in de Mars naar de Barrière voor de zelfstandigheid van Goirle (1996) op het gemeentehuis van Tilburg als “spion” werd aangemerkt, heeft hem nooit gedeerd. We maken een foto van een schilderij dat uit Bali komt en dat “evenwicht” verzinnebeeldt. We lopen in de tuin voor een foto buiten, en zien dat de tuin een weerspiegeling is van de perfectionistische Frank …