Door Nico de Beer

“Klote, ik ben m’n vrijheid kwijt. Lopen gaat niet meer. Na de hersenbloeding ‘n paar jaar terug, is het niks meer! Ja, verdrietig, dat is wat het is!”, zuchtte Joop Schepens, oud-ondernemer, brandweerman, cineast en vooral iemand die goed was in uitvoeringen van opzienbarende aard.

Hoewel ik redelijk goed geïnformeerd was over de status van Joop, schrok ik toch van die reactie tijdens de bijeenkomst van de Goirlese gedecoreerden in het cultureel centrum Jan van Besouw tijdens de Koningsdag j.l. Feitelijk was het ook triest. Ondersteund door zijn dochter Desiree en kleindochter Iris, zat Joop optisch geïsoleerd in zijn rolstoel gewapend met een stapeltje a-viertjes waar de bijzondere verrichtingen uit zijn 88 jarige verleden vermeld stonden.

Dat hij maar weinig aandacht kreeg had zeker te maken dat fatsoenlijk communiceren tijdens de druk bezochte reünie niet echt haalbaar was. Afgelopen week heb ik Joop - in alle rust - in de fraaie Zirbe-winkel van zijn dochter Desiree opgezocht. En, - hij was verheugd om de anekdotes van de “goeie ouwe tijd” nog eens op te halen.

“Nadat ik bij de me bij de marine gespecialiseerd had als radio-radar- monteur, begon ik in 1957 een electro-radio en tv winkeltje in de Bergstraat tegenover de Puij. Dat liep als een tierelier. Daarom ben ik met ons Betsy in de jaren zestig verhuisd naar een groter pand aan de Tilburgseweg 77.

De verkoop van tv ‘s met antenne was big business. Ik monteerde op elke verkochte antenne met ijzerdraad een letter S. Toen we in Goirle een centrale mast kregen, heb ik als tv-piraat “ingebroken” en zelf een uitzending gemaakt! Ik had wel vooraf de politie geïnformeerd. Ja, heeft heel wat publiciteit opgeleverd.

Ook heb ik in die tijd een mooie p.r.-stunt uitgehaald om zomaar een tv gratis weg te geven. Op de Tilburgse Heuvel voor café restaurant De Korenbeurs had ik een tv met de tekst “gratis meenemen” neergezet. Zelf zat ik relaxed op het terras, benieuwd na het verloop. Het duurde toch nog ruim een half uur tot een man hem geruisloos meenam. Ik haalde nadrukkelijk de pers. Veel Goirlenaren namen mij het zeer kwalijk, dat ik die actie niet in ons dorp uitvoerde…”.

Joop zit nu lekker in zijn praatstoel en geniet zichtbaar als hij vertelt over de bijzondere activiteiten die hij vroeger verrichtte. Zo trommelde hij - tijdens de zonsverduistering 11 augustus 1999 - enkele prominenten Goirlese toneelspelers op, die een magische act opvoerden. Daar maakte hij een filmpje van en begroef het op de Regte Heide en liet het notarieel vastleggen dat het pas opgegraven mocht worden bij de volgende zonsverduistering in 2135.

Ook als brandweerman maakte Joop Schepens furore. In 1990 stond een vleugel van Huis in de Bocht in de brand. Met risico voor eigen leven wist hij op spectaculaire wijze vijf kinderen uit de brandhaard te redden. Even later wist hij een hond te redden van de verstikkingsdood. Hij reanimeerde het beestje intens. “Hij heeft het gered”, liet hij weten.

Joop maakte voor de LOG een documentaire over het verhaal soldaat Karl-Heinz Rosch, “De Goede Duitser”. Hij redde twee Goirlese kinderen en liet zelf het leven. Dat maakte zoveel impact op hem, dat hij met zijn dochter Desiree en programmamaker Gert-Jan Lassche afreisde naar Duitsland om de familie van de Duitse soldaat te informeren over zijn heldhaftig optreden tijdens de bevrijding van Goirle.

Joop organiseerde in 2003 in wooncentrum Elisabeth een Zangcafé voor dementerende ouderen. Van de gemeente ontving hij daarvoor de dik-verdiende Vrijwilligersprijs. “Maar wat hebben die mensen genoten en dat is toch wel het belangrijkste”, weet Joop. “En, wat je ook moet vermelden is dat Betsy die prijs ook gekregen heeft voor haar activiteiten in de Schakel destijds”.

Samengevat kan Joop Schepens door zijn sociaal betrokkenheid, creativiteit en doorzettingsvermogen, met gepaste trots terugblikken op een kleurrijk leven.

Chapeau Joop - en hopelijk kun je nog lang genieten van de fijne mensen die zo dicht bij je staan.