De grote zaal van Mainframe gonsde aan het begin van dinsdagavond 12 maart van de bedrijvigheid. Er werden tafels gedekt, er werd druk heen en weer gelopen tussen de keuken en de ruimte waar gegeten werd. En intussen druppelden de eerste gasten vol verwachting binnen. Een dag eerder is de Ramadan begonnen, de vastenmaand van de moslims. Zodra de zon onder is, op die dag om 18.46 uur, wordt Allah aangeroepen. Het gebed werd uitgesproken door een persoon die de maaltijd ook met fluitspel sfeervol maakte. Murat en Nimet, Ömer en Hülya, Emre en Büşra, Kazım, Emel en Hüseyin, Enes, Mustafa en Zeynep, allen behorend tot de Turkse gemeenschap in ons Goirle, namen de organisatie van deze Iftarmaaltijd voor hun rekening.

Deze maaltijd mag genoten worden zodra de Ramadan onderbroken wordt: tussen zonsondergang en zonsopgang. De Ramadan betekent dat je streng voor jezelf en gul voor je medemens bent. Niet alleen in de zin van geld en goederen, maar ook sociaal. Het is de tijd om na te denken over je leven, om naar je eigen doen en laten te kijken. De tijd van inkeer.

Aan de tafels zaten bijna 50 mensen. Het grootste deel Goirlenaren die gehoor hadden gegeven aan de uitnodiging van hun Turkse buren en vrienden om samen te eten. Een van hen is een enthousiaste Jan Oerlemans voor wie een wereld open ging. Jan: “Ik vind dat we iets moois hebben meegemaakt. Wij waren door onze Turkse vrienden uitgenodigd voor een Iftarmaaltijd. Het was heel speciaal om zoiets een keer mee te maken en zo te leren hoe de Turkse gemeenschap de vastenmaand doet en beleeft. Zoals wij het ooit thuis gewend waren, werd aan het begin eerst gebeden, maar dan tot Allah. Dit werd daarna vertaald in het Nederlands. Het eten was al ver voorbereid door de dames en heren (ja, ook die hielpen mee in de keuken!). Het was heerlijk, met rijst, groenten, salades en een heerlijke stoofpot. Tijdens de maaltijd waren er ook voordrachten: muziek, gedichten en ook werd ons iets verteld over de vastenmaand. Mij viel op dat er veel overeenkomsten zijn tussen de islam, de R.K. kerk en het protestantse geloof. En dan zie je maar weer dat, als mensen naar elkaar luisteren, er iets moois kan ontstaan. Ik hoop dat ook u door een Turkse buur, vriend of kennis wordt uitgenodigd om zo’n maaltijd mee te maken.”

Aan het einde van de maaltijd kon ieder die dat wilde een wens of gedachte uitspreken. Daar werd gretig gebruik van gemaakt. Grote lijn: zo leer je elkaar kennen en waarderen, respecteren, vredig zijn begint dicht bij huis. Wat een gezamenlijke maaltijd al niet te weeg kan brengen. Tenslotte: hulde voor en veel dank aan de initiatiefnemers en de bereiders van de maaltijd. De deelnemers gingen naar huis met een goed gevoel, een roos en een dadel waaraan een wijsheid was gehecht.