Welkom

In het Goirles Belang van twee weken terug staat een interview met Ahmad Muhammed die woont in de Goirlese noodopvang aan de Tilburgseweg. In het artikel staat dat hij journalistieke stukken schreef voor Pakistaanse media en brieven aan wereldleiders. Maar door zijn kritische stukken is hij een slachtoffer geworden van het vrije woord. Dat vrije woord kan hij wel laten klinken in onze gemeenschap. En dat brengt mij op gedachten van Navalny, die in Rusland ook monddood is gemaakt. En terwijl ik dit schrijf, vraagt een Syrische vriend mij om raad in een situatie waarin de regels zijn overtreden. Na goed overleg met de betrokken instantie, die de situatie en de integriteit van mijn vriend goed aanvoelde, gingen we met een goed gevoel naar huis. Hij vertelde hoe zijn dochter niet kan begrijpen dat sommige mensen ons land een …land vinden. Overal is er commentaar in ons land en we weten precies de oplossing.

Ja mooi van ons land is dat je kan zeggen wat je mening is, maar het zou nog mooier zijn, wanneer we wat langer nadenken of ons ergens in verdiepen.

In de encycliek Fratelli Tutti, hoofdstuk 141 staat: “ De immigrant wordt gezien als iemand die zich dingen onrechtmatig toe-eigent en niets te bieden heeft. Zo komt men ertoe naïef te denken dat de armen gevaarlijk of nutteloos zijn en dat de machtigen weldoeners zijn. Alleen een maatschappelijke en politieke cultuur die een belangeloze verwelkoming omvat, zal een toekomst kunnen hebben.”

Gelukkig zijn er mensen in Goirle en Riel die deze cultuur van een ‘welkom hier’ daadwerkelijk handen en voeten geven, zoals bij de noodopvang aan de Tilburgseweg.

Of al die vrijwilligers zoals taalcoaches, de Formulierenbrigade, de chauffeurs van Automaatje enz. enz. Maar ook die Ahmad Muhammed, die in Nederland met zijn gezin een nieuw bestaan probeert op te bouwen. Zijn toegevoegde waarde voor Goirle en de wereld is: “Mijn motto is: liefde voor iedereen, niemand haten”.

Paul Langeveld