“Kijk naar de ziel van Riel” is een initiatief van een groep Rielenaren die de ambitie heeft uitgesproken om Riel van het verleden tot heden in woord en beeld voor een breed publiek onder de aandacht te brengen. Hiertoe worden zowel het Goirles Belang als Facebook (Kijk naar de ziel van Riel) en de site www.zielvanriel.nl ingezet. Wekelijks wordt de rubriek “Groeten uit Riel” gepubliceerd. In deze rubriek worden 1 of 2 foto’s geplaatst met begeleidende tekst uit diverse tijdsvakken.

Foto 3

Café Wieske de Roy dient onder druk van wet- en regelgeving nog te verbouwen. Er wordt nu een heuse toiletgroep gebouwd met zowel dames- als herenafdeling. In 1966 wordt er een “buitendoel” gerealiseerd. Een aanvankelijk niet overdekte schietbaan voor handboogvereniging Eendracht Maakt Macht komt achter in de tuin. Wieske is zeer ingenomen met deze vereniging en wordt de officiële beschermvrouwe. Biljartvereniging Trubbel en Onrust heeft ook haar domicilie bij Cafe Wieske. Diverse mensen springen bij van de verenigingen in huis als Wieske handen te kort komt. Kees Robben, bekend van de Prent van de Week in in de krant in die tijd, was één van de leden van die biljartvereniging. Als zijn wekelijkse prent in de krant over een cafeetje gaat, figureert Wieske daar vaak in. Ook de plaatselijke jagers kiezen Café Wieske als hun thuisbasis voor de nazit na de jacht. Beroemd is de erwtensoep die Wieske voor hen bereidde na de Hubertusjacht. De relatie met het Bels Lijntje bleef ook lang voortduren. Als in de namiddag de goederentrein vanuit de richting Alphen, Riel binnenstoomde, werd er in Riel een rustpauze ingelast en gingen de spoorlui er eentje pakken bij Café Wieske de Roij. In de jaren zestig verhuist de lokale voetbalvereniging van Riel naar het terrein achter het nabijgelegen melkfabriek en aangezien in de beginjaren bij het voetbalveld nog geen kantine was, lopen de trouwen VV Riel-supporters in de rust van de wedstrijd naar Wieske voor een borreltje of een pilsje. Behalve de genoemde verenigingsmensen kwamen de klantenkring vooral uit bewoners van het Zandeind. Op zondag, na de laatste mis was het vaste prik dat zij het café van Wieske aandeden voor een borreltje. Tinus van Eijck, boerenknecht bij zijn broer en Piet van Riel, een plaatselijke mulder en veel andere Zandeinders beschouwden het café als hun tweede huiskamer en Wieske was een gezellige, gemoedelijke gastvrouw. Omzet maken was voor Wieske een bijkomstigheid. Noodzakelijk natuurlijk maar waar het vooral om ging was aanspraak en gezelligheid.

Foto 4

Na het overlijden van haar man Jan de Roij krijgt Wieske, vooral in het weekend, hulp van haar neef Toon Oomen. De moeder van Toon was een zus van Wieske. In 1970 bouwt Toon achter het café een nieuwe woning voor zijn gezin. Daarvoor breekt hij de schuur af die aan de achterzijde tegen het woongedeelte van het café was aangebouwd. Er zijn dan ook plannen om het café helemaal te vernieuwen, maar die zijn nooit doorgezet. In 1979 verkoopt Toon die nieuwe achterliggende woning, die met het café verbonden is, aan Jan en Lenie Schellekens. Zij zijn ook de laatste uitbaters van het cafeetje. Want als Wieske in 1991 vanwege gezondheidsproblemen haar loopbaan als herbergierster beëindigt en verhuist naar de Kosterei in Riel, kopen zij het café. Gedurende ongeveer een jaar is het café dan nog in het weekend geopend met Johan en Tiny van Zon achter de bar. Maar als blijkt dat dit economisch toch geen haalbare kaart is, gaat de tap definitief dicht. Het woongedeelte van het café, dat vast zat aan de achterliggende woning, wordt afgebroken en het cafégedeelte doet tot 1999 dienst als kantoor/vergaderruimte. Dan verkopen Jan en Lenie Schellekens het voormalige café aan de familie Verhoeven. Zij verbouwen het geheel tot woonhuis en koesteren nu al 20 jaar dit bijzondere stukje Riel\. “BOOMKWEKERSLUST” op de zijgevel hebben zij in ere hersteld.