Er is naast het Eurovisie Songfestival (je moet behoorlijk bizar doen of zijn om daar te winnen) ook nog het Ouderen Songfestival voor 55-plussers. En daar wordt écht gezongen, zonder allerlei fratsen en malligheid. Het Ouderen Songfestival is een landelijk muziekfestival, ooit bescheiden begonnen in een verzorgingshuis in Amsterdam. Ruim dertig later is het Ouderen Songfestival uitgegroeid tot een landelijk festival bestaande uit voorrondes in verzorgingshuizen verspreid door Nederland, drie prefinales in theaters in Oss, Houten en Heerenveen en de Grande Finale in Amsterdam. En tot die finale is Goirlenaar Marco Geboers doorgedrongen! Hij is op zondag 10 december een van de 16 finalisten.

door: Norbert de Vries

‘Dat kan ik ook’

Marco (1961) vond zingen altijd wel leuk, maar op een zeker moment ging hij er zich serieus op toeleggen. Talent had hij al, maar zijn stem was nog ongeschoold. Het prille begin van zijn indrukwekkende zangcarrière is heel bijzonder te noemen. Hij vertelt: ‘Het was 1983. Mijn toenmalige vriendin (nu mijn echtgenote) en ik zouden die avond televisie gaan kijken. Ik wilde graag naar de zender waarop een voetbalwedstrijd te zien was, maar zij wilde naar de Showbizzquiz kijken. Uiteraard gaf ik haar haar zin. Die Showbizzquiz was een veelbekeken spelprogramma van de TROS, gepresenteerd door Ron Brandsteder. Onderdeel van de quiz was, dat de kandidaten op het eind met een bekende artiest moesten meezingen. Ik zat daar een beetje narrig naar te kijken, en merkte op: dat kan ik ook! Mijn vriendin glimlachte wat, maar zei niks. Achter mijn rug om schreef ze me vervolgens in voor die quiz. En warempel: ik werd uitgenodigd om in januari 1984 mee te strijden. En wat denk je? Ik won! Ik kreeg toen veel complimenten voor mijn zingen. Mooie stem, maar je moet zanglessen nemen, werd gezegd. Nou dat heb ik gedaan, en zo is het gekomen.’

Aardig detail: Marco’s prijs was een reis naar Aruba. Het werd hun huwelijksreis.

Ruim zestig rollen

Als bas/bariton heeft Marco zijn sporen verdiend. Hij is altijd werkzaam geweest in de horeca en de productontwikkeling (food), en in zijn vrije tijd heeft hij de sterren van de hemel gezongen. Het begon met solopartijen bij het Koninklijk Tilburgs Mannekoor St. Caecilia, en het ging verder met opera, operette en musicals. ‘Ja, daar ken ik oud-Goirlenaar Hein Remmers ook van; we hebben vaak met elkaar gezongen.’ Zijn eerste, grote rol was bij de Zuid Nederlandse Operette Spelers in La Belle Hélène, en daar is het niet bij gebleven: ‘Ik heb ruim 60 grote rollen gezongen en gespeeld, in binnen- en buitenland. Ik heb gezongen in de Notre-Dame van Parijs (Messe G-Dur van Schubert), ik heb gezongen in Barcelona, in Regensburg, en zo nog wat steden. En in eigen land natuurlijk. De laatste jaren vooral in musicals. Ik was de kapitein van de Titanic, en ik speelde in Anatevka. Hier speelde ik de rol van Tevje, de melkboer met zijn joodse tradities en zijn bekende lied ’Als ik toch eens rijk was.

Dat lied zong ik vorig jaar, toen ik ook al in de finale stond.’

Toon Hermans

Dit jaar staat Marco opnieuw in de finale. Hij zingt het lied ‘Café biljart’ van Toon Hermans. ‘Het is nu dus iets anders dan mooie, lange noten zingen. Het is een ingetogen lied dat je met de nodige subtiliteit moet brengen. Het is eigenlijk een vertelling over vriendschap. Twee oude mannen, Arie en Willem, die gewoon waren dagelijks met elkaar een potje te biljarten. Elkaar een beetje plagen, een borreltje drinken. Maar dan, op een kwade dag, als Willem al aan de tap staat te wachten, komen ze hem vertellen dat Arie is overleden. En Willem zette z’n pet op en ging: ‘alleen kan een mens niet biljarten’. Het is een lied dat me diep ontroert, steeds weer. Want dat verhaal is precies wat mijn schoonvader is overkomen. Ook zijn biljartmaat overleed, en ook hij vertrok en heeft sindsdien niet meer gebiljart.’

Het lied wordt door Marco meesterlijk vertolkt. In de voorrondes heeft hij de jury volledig overtuigd blijkens de opmerking in het juryrapport: ‘Een hartelijke verteller, met een warme, glanzende stem, overtuigende mijmering in een bezonken presentatie vol weemoed.’ Nou, dat zijn mooie. hoopvolle kwalificaties: warme, glanzende stem en bezonken presentatie. Vooral dat ‘glanzende stem’ vind ik mooi.

Marco zal het lied zingen met een biljartkeu in de hand. ‘Die keu kon ik lenen bij het Biljartcentrum Goirle, hier om de hoek, in de Kloosterstraat. Sympathieke gasten!’

De Grande Finale

Zondag 10 december is het dan zo ver. Zestien finalisten zetten ieder hun beste beentje voor. Het repertoire is vrij en je ziet dan ook dat een grote verscheidenheid aan liederen wordt gebracht. Van rock, pop, en jazz, van Nederlandse kleinkunst en Frans chanson, van Argentijnse tango en een tophit van Elvis, het komt allemaal voorbij. Wat me opviel: twee keer een lied van Toon Hermans (Café biljart en De appels op de tafelsprei).

We wensen Marco alle succes.