Op doortocht

Hoofdstuk 4 van de encycliek Fratelli Tutti heeft als titel ’ Een hart dat openstaat voor de hele wereld.’ In paragraaf 130 wordt beschreven wat erbij komt kijken als mensen hun land om humanitaire crises moeten ontvluchten. Door de oorlog in Oekraïne zijn er in Goirle en Riel vele vrouwen en kinderen opgevangen. Niet wetende hoelang het verblijf in Nederland zou duren, werden deze mensen in aanvang ondergebracht bij mensen thuis of in een provisorisch geschikt gemaakte woonruimte. Nu ruim anderhalf jaar verder en nog geen vooruitzicht op het beëindigen van de oorlog, heeft de gemeente Goirle zich ingespannen de huisvesting voor hen te verbeteren. Daar werd door de Oekraïners positief op gereageerd en samen met vrijwilligers en de medewerkers van de gemeente hebben zij de afgelopen weken hun eigen verhuizing vormgegeven. En dat ging met een lach en een traan, want een groep van 18 mensen is opgesplitst in drie groepen en dat is het toch een emotioneel afscheid.

In die afgelopen anderhalf jaar hebben zij leren fietsen, werk gevonden, kinderen naar school, gezondheidszorg gekregen, gesprekken leren voeren via Google translate en lessen Nederlands gegeven door vrijwilligers.

Maar ook hun eigen gewoontes behouden zoals in de gerechten die ze klaar maken, het samen vieren van verjaardagen en Oekraïense feestdagen, het zoeken van paddenstoelen.

Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe de medewerkers van ons gemeentehuis en van Contour de Twern hun best doen een gastvrije gemeente te zijn in deze humanitaire crisis. En ik zie dat ook aan de dankbaarheid van de Oekraïense mensen.

Paul Langeveld.