Over vier dagen is het zover waar maandenlang naar toegewerkt is: het uitgestelde jubileumconcert van Vocaal Ensemble Da Capo, begeleid door Susannah Nieuwenhuizen, viool, Lidwien Kuijper, cello, Glenn van Hoof, viool en Rob Nederlof aan het orgel. Goede kans dat als u dit leest de generale repetitie wordt gehouden. Dit artikel dient niet meer als prompt om een kaartje te kopen en te gaan luisteren, want de kapel is nagenoeg uitverkocht (slechts enkele plaatsen nog beschikbaar), maar als boekstaving van een bijzonder project. Ik was bij de repetitie op zondag 17 september. Terwijl de reuzen door Goirle trokken, was Da Capo druk met een reusachtige onderneming: het Stabat Mater van Giovanni Battista Pergolesi (1710 – 1736). Zo’n 600 componisten hebben in de loop der tijd de hymne uit de 13e eeuw op muziek gezet, Pergolesi geldt als onovertroffen in het muzikaal tot uitdrukking brengen van het onnoemelijk leed van de moeder die naast het kruis van haar zoon staat. Elke moeder, universeel leed.

Door Ben Loonen

Bijzonder samenwerkingsproject

In het eerste bericht over deze onderneming van Da Capo werd het woord samenwerkingsproject gebruikt. Op de eerste plaats is er de samenwerking tussen zangers en instrumentalisten, maar het gaat verder want verschillende “huisgenoten” van CC Jan van Besouw zijn betrokken: LOG-Podium Breed met Theo Tak, foto’s van Fak-Lumen en film van Geurt van Gils, Senioren Goirle met Will Pullens (voordracht van de hymne), Atelier 78 met Annemieke Wetter (weven, ontwerp van het beeldmateriaal), Tertulia met Ben Loonen (theologische duiding), het team van CC Jan van Besouw (gastvrouwen en – heren). Het is wellicht een perfecte formule om een volle bak te krijgen zonder dat er een wekenlange (dure) publicitaire en advertentiële campagne nodig is. Het ouderwetse van mond tot mond werkt kennelijk nog steeds.

Leander Schoormans

Altijd wel is men nieuwsgierig naar de dirigent, u ook? Ik was bij twee repetities en zag hoe een enthousiaste, jonge dirigent het koor wist mee te slepen in zijn enthousiasme én in het geloof dat ze het zouden kunnen. De thematiek van Stabat Mater is een pijnlijke, maar hoe breng je zielepijn over? Leander (Breda, 1999) riep het koor op om zich kiespijn voor te stellen en vanuit die pijn het uit te zingen. Tussen de bedrijven door maakten we kennis; hij vertelde me dat hij deze Stabat Mater van Da Capo als het hoogtepunt van zijn carrière beschouwt. Toegegeven, die is nog pril, hij staat 4½ jaar te zwaaien. Op zijn site schrijft hij dat hij als driejarige begon met drummen, maar al gauw bleek orgel zijn passie te worden. Sinds 2016 volgt hij orgellessen bij Jelena Bazova (die we ook wel eens in de Goirlese Sint Jan hebben gehoord). Op Fb poste hij: ik mag werken als muziekdocent op de kathedrale koorschool in Utrecht.

Da Capo

Da Capo stelt zich op de site als volgt voor: Vocaal Ensemble Da Capo uit Goirle is een klein koor dat bestaat uit 17 enthousiaste leden. Wij hebben kwaliteit en passie voor muziek hoog in het vaandel. Sinds 2019 staat het koor onder de muzikale leiding van Leander Schoormans. Onze vaste begeleider is Eline van Vroonhoven. Het repertoire is gevarieerd. Wij zingen veel a capella; muziek van di Lasso, Secco, Purcell maar ook Brahms, Schubert, Mozart, eigentijdse componisten en oude Nederlandse liederen. Van alle richtingen en tijden dus. Met onze muzikale bijdrage wil Da Capo zich ook met hart en ziel inzetten voor instellingen van maatschappelijk nut.

Een uitgesteld jubileum, vanwege de corona natuurlijk. Inmiddels bestaat het koor 32 jaar. Waarschijnlijk is het komende concert niet alleen voor Leander Schoormans het hoogtepunt, maar ook voor Da Capo zelf. Het is mooi dat we juist muziek van Pergolesi horen in de kapel met zijn zeer Goirlese voornamen Giovanni Battista: Jan Baptist (of Tiest). We zien er naar uit …