Veel Goirlenaren kennen Han Bosch (85). Het kan zijn dat zij hem als huisarts hebben gehad of ze kennen hem van de andere activiteiten in Goirle, zoals o.a. het Oranje comité en het 4en5 mei comité. Han Bosch is al 25 jaar geen praktiserend huisarts meer, maar nog wel steeds actief. Veel tijd steekt hij in jonge pianisten door voor hen concerten te organiseren. De Goirlenaren zien hem nog regelmatig in het dorp, vaak in zijn karakteristieke outfit, een bruine jas en een baret op het hoofd.

Wie is Han Bosch

Han wordt in november 1937 geboren in Lutjebroek (Noord-Holland). Zijn lagere en middelbare school volgt hij in Hilversum waar zijn vader een huisartsenpraktijk heeft. Na het behalen van zijn diploma Gymnasium B wordt hij opgeleid tot reserve officier bij de Koninklijke Landmacht. Voordat hij aan zijn medische studie begint, studeert Han de Franse taal aan de Sorbonne in Parijs. Verder volgt hij aan de Universiteit van Bologna een studie Italiaans. In mei 1969 trouwt Han met zijn grote liefde, Mieke van de Merendonk. Zij krijgen 3 kinderen, 2 dochters en 1 zoon. Enkele maanden later wordt hij door Dr. Gerard Luger gevraagd om zijn praktijk in Goirle waar te nemen. Dit leidt tot het verzoek om deze praktijk over te nemen. Samen met collega Rein van der Pant, tandarts Peter van Duren en fysiotherapeut Hans Bruijns wordt in de Herstallenstraat het eerste Goirlese gezondheidscentrum gestart. In 1998 draagt Han Bosch zijn praktijk over en gaat met ‘pensioen’. In 2010 overlijdt zijn dierbare echtgenote.

Andere activiteiten

Sinds 1987 is Han Bosch lid van de Ridderorde van het Heilige Graf van Jeruzalem. Binnen deze orde was hij 10 jaar lang ceremoniemeester. Verder bekleedt Han diverse bestuursfuncties. De meest bekende zijn: voorzitter van het Oranjecomité Goirle en voorzitter van het 4en5 mei comité Goirle. Ook is hij actief lid van een fietsclubje. Iedere maandag fietsen zij 40 kilometer, waarbij naast het onderhouden van de conditie het sociale contact heel belangrijk is.

Zuid-Frankrijk

Ruim 45 jaar geleden gingen Han en Mieke Bosch met vrienden naar Zuid-Frankrijk om te kijken of zij daar een huis konden kopen. In het dorp Saint-Claire vonden zij een bouwproject, waarbij zij aansloten. In 1978 was hun huis aan de Franse kust gereed. Han Bosch: “Meestal gingen we 2 tot 3 keer per jaar naar Zuid-Frankrijk. In januari als de fruitbomen in bloei staan, in de zomervakantie en soms ook in de maand oktober. Het vervoer was met de trein of met de auto, Tegenwoordig vlieg ik meestal, maar ik ga liever niet alleen naar de Franse kust. Gelukkig gaan de kinderen en de kleinkinderen nog wel eens mee. In de loop der jaren hebben we vele vriendschappen opgebouwd in Saint-Claire.”

Klassieke muziek

Han Bosch speelt al van jongs af aan piano. De klassieke muziek van o.a. Chopin, Beethoven, Schubert enz. speelt hij nog dagelijks. Via een masterclass aan het conservatorium in Tilburg komt Han in contact met de organisatie van ‘Koffie aan de piano’. Het is een organisatie die jonge talenten helpt om concerten te geven en geld te verdienen. Dit is ook een doelstelling geworden van Han Bosch. Hij organiseert voor deze jonge talenten concerten bij hem thuis, in de Leyhoeve in Tilburg en in het CC Jan van Besouw. Ook in andere plaatsen in Midden-Brabant krijgen deze jonge talenten een podium. Door deze contacten ontstaan meerdere vriendschappen. Ook al gaan deze jonge pianisten ver weg wonen, zoals bijvoorbeeld bij de poolcirkel in Noorwegen. Met de moderne middelen wordt wekelijks met hen contact gelegd. Verder gaat Han nog regelmatig naar het concertgebouw in Amsterdam, waarvan hij al zeker 50 jaar een abonnement heeft. Binnenkort treedt Han Bosch op als voorzitter van een jury die tijdens het piano concours van de Lage Landen in het Tilburgse Cenakel 5 jonge pianisten gaat beoordelen.

Han Bosch is dus nog steeds zeer actief. Fietsen houdt hem lichamelijk in conditie. Hij leest graag en steekt veel tijd in de klassieke muziek, door bezig te zijn met jonge talenten en concerten bij te wonen. “Ik ben dankbaar dat ik destijds een huisartsenpraktijk in Goirle ben begonnen. Regelmatig kom ik in het dorp mensen tegen, die ik ken of die mij kennen. Ik hoor dan weer allerlei verhalen, mooie verhalen en ook worden droevige ervaringen met mij gedeeld. Dat doet mij goed. Emoties delen is belangrijk.”

JS