Ach, een mens mag dan van goede voornemens zijn vervuld, de praktijk van het leven leert, dat het doelwit zijner inspanningen zelden bereikt wordt. Neem nou de opvoeding.

door: Norbert de Vries

Sir Elyot

Als ouder ploeter je maar een eind weg, en hoopt er maar het beste van. Een kind heeft een eigen willetje en laat zich niet ongestraft in een model dwingen. Persoonlijk heb ik trouwens geen klagen gehad. Onze zoon groeide zonder noemenswaardige problemen op en hij kent wat Latijn, schaakt een beetje, doet aan hardlopen, enfin, hij benadert in bescheiden mate het ideaal dat Elyot ons, opvoeders, voorhoudt.

Immers, Sir Thomas Elyot (1496-1546), pedagoog uit de tijd van Hendrik VIII, raadt in zijn ‘The Boke named the Governour’(1531) aan, de kinderen op te voeden tussen Latijn sprekende volwassenen, zodat ze op hun zevende jaar de taal enigszins meester zijn. Dan moeten zij de kinderkamer verlaten en begint de studie van het Grieks. Zij leren eerst Aesopus, dan Lucanus, Aristophanes, Homerus, Vergilius, Hesiodus. Met het dertiende jaar zouden dan komen de logica, retorica, kosmografie, geschiedenis; Strabo, Xenophon, Quintus Curtius, Tacitus en Livius moeten dan bestudeerd!

Als ontspanning noemt hij tennis, worstelen, hardlopen, zwemmen, het gebruik van zwaard en degen, het springen en paardrijden, schaken en boogschieten.

Boogschieten dus

Ook als grootouder probeer je het nageslacht een beetje op te voeden. Op zwemles dus! En, bij gelegenheid, oefenen in het gebruik van een houten zwaard. Ja, en wat stoeien (worstelen) natuurlijk. Maar nu viel mijn oog op het programmaboekje ZOmer ZONder ZOrgen van wijkcentrum de Wildacker, en ik las, dat er op donderdag 17 augustus onder leiding van Joost van Huijkelom een Archery Tag georganiseerd werd. En ik dacht: opvoeding! Wij naar de Wildacker.

De boog kan niet altijd gespannen zijn

Vóór het vertrek kijken we eerst nog even naar het Polygoonjournaal uit 1948 waarin verslag wordt gedaan van de spannende interlandwedstrijd tussen Nederland en België. O, wat een heerlijkheid, die karakteristieke, ietwat geknepen stem van Philip Bloemendaal: ‘Midden in de stad, op het Styuyvesantplein, zijn de schietbanen ingericht. Beide partijen werken zowat gelijk op. Eerst tegen het einde krijgen de Nederlanders een kleine voorsprong, en als de laatste pijl verschoten is, kunnen ze 2379 punten optellen, en dat is 10 punten meer dan de gasten wisten te behalen.’

Op het grasveld voor de Wildacker zijn de schietbanen inmiddels ingericht. Er zijn nog weinig deelnemers aanwezig, maar in de loop van de middag sluiten er steeds meer aan, en aan het einde is het een drukte van enig belang. De pijlen snorren rond. Snorren, of gonzen? Tollens spreekt van ‘de aangegonsde pijl’. En het geluid van de pees, wanneer de pijl vertrekt? Nooit geweten, maar dat geluid schijnt menig boogschutter te hinderen. Je kunt dat geluid onderdrukken met een peesdemper (string silencer): ‘Omdat er veel energie vrijkomt bij het lossen van een pees, kan het zo zijn dat er een hard of onprettig geluid ontstaat. Met een peesdemper kun je dit deels wegnemen waardoor de boog in het algemeen minder geluid zal maken en minder zal trillen na het schot. Voor extra demping kun je zelfs twee dempers plaatsen aan elke kant van de pees. Zo haal je nog meer geluid en trillingen weg.’ Ik moet denken aan dat prachtlied: Zing! Went the strings of my heart.. (in de uitvoering van The Coasters)

Hoe dan ook, boogschieten is een kunst. Sommige deelnemertjes, nog weinig bedreven in deze edele sport, wrijven over de pijnlijke binnenzijde van hun onderarm waar de pees telkenmale met kracht langs schaaft. Gelukkig wordt het euvel door de vrijwilligers van de Wildacker snel verholpen met een koud blikje frisdrank. Hou het blikje even op de pijnlijke plek, en drink het daarna maar leeg. Weg is de pijn, en geleden is het leed.

Mooi initiatief

Dat Zo-Zon-Zo-programma van Fons, Ine, Hennie, Ludy en Annemieke verdient alle lof. De Wildacker sluit in de zomervakantie niet, maar organiseert samen met diverse organisaties en verenigingen (denk hierbij vooral ook aan Mainframe) leuke activiteiten voor jong en oud. Lang niet alle Goirle- en Rielenaren gaan immers op vakantie, en voor de thuisblijvers biedt dit programma een prachtige ontspanning. Lof, hulde, en hoera! Het initiatief verdient meer aandacht! Gelukkig blijkt, dat de activiteiten zeer in de smaak vallen. Bijvoorbeeld de middag voor alle Goolse en Rielse Lego-Masters: volle bak! “Een top-middag’, aldus Ine.

Ook de boogschutters hebben, zo kon ik vaststellen, zeer genoten. Onder hen ook diverse jongens en meisjes die thans in het voormalige Missiehuis aan de Tilburgseweg wonen. Een stukje integratie weerom.