Op diverse plaatsen heb ik opgeroepen om vakantie in eigen land te houden. Nee, Corendon heeft aan mij weinig verdiend. Je kunt gewoon met de trein en vouwfiets naar Delft of Gouda, naar Scheveningen of Zandvoort-aan-Zee. Als er hier en daar een dochter woont die met haar gezin is afgereisd naar een ver land, is de logische logeerplek het huis waar planten water moeten krijgen en de kat getroost met de onverklaarbare afwezigheid van zijn huisgenoten. Het vormt dan tevens een uitvalsbasis voor interessante binnensteden, bezwembare plassen, bezoek aan een verre vriend of een verwaarloosd familielid. De kindle binnen handbereik, de krant op de smartphone, wat wil een mens nog meer? Een paar impressies.

door Ben Loonen

Al miezert de zon

Terwijl het niet miezerde maar ronduit regende zat ik in Gouda in een koude kas aan een tafeltje in een geriefelijke stoel. Aan de tomatenplanten hingen tal van mooi rode tomaatjes die pluk me riepen. Dat deed ik ook en de smaak was vurrukkulluk. Ik realiseerde me dat ik nog nooit in mijn inmiddels al lange leven in een koude kas had gezeten te midden van tomaten, aardbeien, komkommers, worteltjes, selderij en peterselie op het vroege uur van 7.00 uur. In de brievenbus had ik Het Kontakt gevonden, al lezende begreep ik: de evenknie van Goirles Belang. Daar vond ik een column van de stadsdichter van Gouda Jeffrey van Geenen aan wie ik de regel in de kop ontleen. Hij maakt een gedicht waarin de slogan Ontdek de Goudse zomer niet alleen geldt voor de toeristen maar ook voor de Gouwenaars. Als je al die mensen van alle tongen en talen foto’s ziet nemen van wat voor jou dagelijkse ogenkost is: de torens, de gevels, de grachten, de Sint Jan, ga je misschien toch weer kijken. Hij besluit zijn gedicht zo: “en al miezert de zon dan nog dagen het is zomer // in de mooiste stad om weer thuis te komen.” Toen ik thuis kwam in het mooiste dorp om thuis te komen dacht ik aan het bericht in Goirles Belang van 19 juli over de overname door Em. de Jong, de uitgever van Goirlese Belang, van Koninklijke BDU die zo’n 40 weekbladtitels in Midden-Nederland heeft. Ik kon niet ontdekken of Het Kontakt nu ook tot dezelfde stal gaat horen.

Kunstwerk opnieuw gesloopt

Pal naast de dichterlijke column vind ik het bericht dat het kunstwerk “Saying hi and goodbye” in de Goudse Hout opnieuw gevandaliseerd is. Een poot van een fel gekleurde hagedis met de kop tussen stenen en staart omhoog en poten gestrekt is brutaal verwijderd. Henrique van Putten maakte zijn werk op basis van een dichtregel van Leo Vroman (1914 – 2015), in Gouda geboren in Fort Worth Texas gestorven, uit zijn werk Hallucinaties: “Wij zijn verschijnselen // van zo korte duur // dat we verdwijnselen // zijn van de Natuur.” Nou, dat is wel een meditatie waard. Ik las over blauwalg in het Van Bergen IJzendoornpark, ook zo’n verschijnsel van de natuur waar de wildzwemmer zich zorgen over maakt. Maar in Gouda worden dan maatregelen genomen: het Hoogheemraadschap Rijnland is opgedragen om het water extra te laten doorstromen. En nog veel meer interessants, te veel om hier op te noemen. Pluim voor Het Kontakt. Ik heb een hekel aan mensen die dit soort bladen “het suffertje” noemen.

Moments contained

In dit verhaal zal ik de kerken maar overslaan: al regent het nog zo hard in de kerk sta je droog en er is zoveel moois te zien. Maar regen en wind zijn ook verschijnselen van de natuur, waarom zou je ze niet waarderen? Ik ging de zee in bij Scheveningen, de golven sloegen met woeste kracht over me heen. Bij Zandvoort was het nog woester, daar liet ik het uit mijn hoofd. Wat een prachtige luchten, wat een schuimende branding! Kijken naar de capriolen van windsurfers! Rotterdam was enkel overstapstation, maar ik herinnerde me bijtijds het vier meter hoge beeld van de stoere jonge zwarte vrouw op sneakers voor het Centraal Station van de Britse kunstenaar Thomas J. Price. De dame is waarschijnlijk sinds de plaatsing (en de ophef) het meest gefotografeerde beeld in Nederland; er is weinig gevaar dat dit beeld gevandaliseerd zal worden: de mensen sluiten het beeld in hun hart in het jaar van 150 jaar Ketikoti en spijt over het slavernij-verleden. Iedereen moet met het beeld op de foto. Veel mensen imiteren de houding: zo willen we ook zijn. De meeste kinderen gaan tussen de benen staan. Je bent elkaar behulpzaam bij het nemen van de foto, zo had ik de smartphone van een bejaard stel uit Engeland in mijn hand.

In vorige jaren heb ik wel vakantiegenoegens beschreven vanuit de Lustwarande, maar daar is het nog wat vroeg voor, de editie 2023 “Earth eaters” begint op 27 augustus en eindigt op 22 oktober. Vakantie in Nederland bevalt mij goed, thuis komen in Goirle ook, waar Feel Fit Center sportief genoeg is om het buitenbad open te houden voor het handjevol stoere doorzwemmers, waar de tertulianen bijeenkomen op het terras van Mozes zolang CC Jan van Besouw gesloten is …