“Kijk naar de ziel van Riel” is een initiatief van een groep Rielenaren die de ambitie heeft uitgesproken om Riel van het verleden tot heden in woord en beeld voor een breed publiek onder de aandacht te brengen. Hiertoe worden zowel het Goirles Belang als Facebook (Kijk naar de ziel van Riel) en de site www.zielvanriel.nl ingezet. Wekelijks wordt de rubriek “Groeten uit Riel” gepubliceerd. In deze rubriek worden 1 of 2 foto’s geplaatst met begeleidende tekst uit diverse tijdsvakken.

Foto 1

Dorpstraat 13 op deze foto uit 1930 nog juist zonder Frans zadeldak. We zien hier Nel de Groot en haar zus Miet de Groot, twee van de zes kinderen van Simon de Groot. Simon was niet een lang leven beschoren, namelijk onder ons van 1877 tot 1932. Vader van Simon, Hendrik de Groot leefde van 1847 tot 1922.\. In 1869 begint Hendrik de Groot op toenmalig huisnummer B35 en veel later B111 (Kerkeind) een weverij met 4 getouwen en 2 werknemers. In 1968 wordt eerder gemeld :”Hendrik de Groot, kramer in linnen pellen op de markt in Oosterhout en Waalwijk en Antonius de Groot, kramer in manufacturen in gem. van de 4e rang, totaal f. 50,--“. In 1870 vraagt A. de Groot patent aan voor het weven van 4 getrouwen met 4 medewerkers. A. de Groot verhuist naar Gilze en H. de Groot gaat in Riel door met de linnenfabriek. Uit overlevering weten we van Willem in ’t Ven dat van de eeuwwisseling tot de eerste Wereldoorlog zeker 10 thuiswevers voor Hendrik de Groot weefden. Ook in Alphen en Gilze waren wevers die voor Hendrik werkten. Deze wevers werden per stuk betaald. Deze stukken werden per “smet” gemeten. Eén ‘smet’ was 6 el.. Een el werd gewoonlijk gelijkgesteld met 69 cm. Een thuiswever moest altijd 6 dagen in de week, elke dag minstens 12 uur op zijn weefgetouw zitten om 6 gulden per week te kunnen verdienen. Vanuit overlevering zouden de werknemers in de weverij zelf hun inkomen (deels) dienen te benutten in de winkel. ‘Winkelnering’ heet dat. Om de familielijn even door te trekken. Hendrik de Groot was overgrootvader en Simon de Groot was dus grootvader van Simon Segers. En Simon was zoon van Nel de Groot en Harrie Segers. Sem en Tim Segers zijn zoons van Simon.

Foto 2

Harrie Segers en Net de Groot trouwden in 1939 ook het jaar dat hun huis nummer 17 gebouwd werd. Vanwege woningnood werd nummer 17 verhuurd en werd nummer 13 als zijnde familiewoning door Harrie en Net bewoond, vanaff1945 tot 1950. In 1950 neemt de Lange Schel, Jaonus Schellekens het huis over. De weverij wordt niet meer gebruikt. Schellekens gaat hier een winkel in levensmiddelen voeren en handelde daarbij in manufacturen. In 1980 wordt het huis door Piet Pelkmans gekocht, nog boerderij voerend een paar deuren verder. Piet verhuurt nummer 13 aan Harrie van den Boer en zijn vrouw Annelies en daarna aan Herman Jansen. In 1985 wordt er verbouwd, het woongedeelte wordt uitgebreid en de weverij wordt ook afgebroken. Mario Pelkmans heeft inmiddels een relatie met Els en koopt het huis van zijn vader in 1985. Vanaf dat moment verhuurt Mario aan zijn toekomstige vrouw Els en schoonzus. Mario en Els gaan vervolgens trouwen en gaan samen wonen op Dorpstraat 13 vanaf juli 1987 als getrouwd stel. Dat werd in die tijd in ieder geval verwacht. Mario is een heel handige man. In 1998 bouwt hij nog een schuur aan het achtereind van de tuin. Van de weverij uit het verleden is niets meer waarneembaar. Volledig naar huis getransformeerd en de rest is afgebroken. Els is na haar opleiding al haar gehele leven “n de bloemen”. Na zeer lang werknemer te zijn geweest, besluit zij om zelfstandige te worden in 2008. De eerste aanzet is om deze activiteit vanuit huis te verzorgen. Handige Mario weet in 2014 een atelier tevoorschijn te toveren, haaks op de reeds aanwezige schuur. Ook op dit adres blijft er nijverheid bestaan, Artifleur Bloemvormgeving Els Pelkmans.