De meest waardevolle schat

Onze taak in deze wereld is ons te zuiveren van het kwaad en een volwassen mens te worden. Daarmee overwint de mens eerst zichzelf. De grote wijze Mevlana (1207/1273) zegt: ”Mijn plicht is het om te vluchten (om te proberen van mijn fouten af te komen) tot de dag des oordeels. Als iemands schaduw hem vijandig gezind is, is er geen plaats waar hij veilig kan zijn.” Met andere woorden, de mens moet zijn leven lang worstelen om van zijn eigen onvolkomenheden af te komen. Zolang de mens zich niet kan ontdoen van zijn eigen onvolkomenheden, is hij niet veilig. De grootste vijand van de mens en het meest schadelijke voor hem zijn zijn eigen onvolkomenheden. En Mevlana vervolgt: ”O, schoongebouwde mens! De dingen glippen op een dag door je vingers. Maar als u een goed mens bent, zult u een eindeloze schat zijn.” Wat mij doet denken aan de woorden van Erich Fromm: ”Vroeger keek men naar wat we zijn, nu kijkt men naar wat we hebben.” Natuurlijk is de mens waardevoller dan wat hij heeft. Elke goede kwaliteit in een persoon is als een schat. Mevlana drukt dit als volgt uit: ”Jij kijkt naar de versiering van de kelk, maar ik ben verliefd op de drank die erin zit. Wat heb je aan een kelk van goud als er azijn in zit? Naar mijn mening is een kalebas met een goede drank erin beter dan honderden bekers vol azijn. Alles wat mensen hebben is als de versiering op een kelk. Als de kelk gebroken is, is de versiering er niet meer; streef alleen na wat bestendig is.” Hoe waardevol kan iets zijn als het gebroken en vernietigd is?

Dus wat moet iemand doen om een schat te worden? Hij moet vooral hij zijn eigen gebreken zien en zich daarvan zuiveren. Het zien van de gebreken van anderen zal hem niet helpen. ”De grootste schande is het om het gebrek in anderen te zien.” (Mevlana). Dat lijkt weer heel erg op de splinter in andermans en de balk in het eigen oog. (Mattheus 7: 3)

Kazim Erçoban