Woensdag 16 april schreef Kazim Ercoban in deze rubriek over de ramadan, een tijd van reflectie, bezinning en soliditeit, een tijd waarin ontmoeting en gastvrijheid extra aandacht krijgen: men denkt aan de medemens. Precies dus het thema van fratelli tutti: de bewustwording van de universele broederschap van alle mensen, ja van alle schepselen, alle levende wezens. Tutti! Ook kippen? Ik heb gefascineerd zitten kijken en luisteren op vrijdagavond 21 april naar Wander Alblas, een kok die zijn klanten uitnodigt zelf de kip te slachten die (deels) op zijn bord komt, of er in ieder geval bij te zijn. Weet wat je doet. Besef dat je een levend wezen doodt. Wat op je bord ligt komt niet uit bakje met wat cellofaan eroverheen. Heeft deze kok de methode gevonden om ons te genezen van vlees eten? Naast hem zat een glimlachende Nadia Zerouali met sympathie naar hem te luisteren. Zij is ook kok, en van jongs af aan vertrouwd met slachten. Zij vertelde hoe zij een kip slacht. Ze zorgt ervoor dat de kip zich op haar gemak voelt, geen stress ervaart. Dan vraagt ze God om vergeving dat ze een leven neemt. Vervolgens nog een dankgebed richting God dat hij ons de kip geeft als voedsel. Intussen ligt het mes onder een kleedje, zodat de kip zich geen zorgen hoeft te maken of op gedachten komt. Ten slotte gaat ze snel te werk. Voordat de kip het goed en wel doorheeft is ze dood en geslacht. Wat een edele omgang met de slacht van een kip. Maar hoorde ik dat goed? Worden per jaar in Nederland 600 miljoen kippen geslacht? Als dat volgens een kipvriendelijke en godsvruchtige manier gebeurt, wordt er toch nog veel gebeden in Nederland. Niet alleen tijdens de ramadan, altijd is reflectie, bezinning en solidariteit geboden. Ook de kip hoort bij de tutti van onze medeschepselen.

Ben Loonen