Er is eigenlijk geen concrete aanleiding, maar op vrijdagmiddag 17 februari 2023 zit ik met Dries Ausems te mijmeren. Onverwachts valt zijn kleindochter binnen, “even opa goededag zeggen” en dan het carnavalsgewoel in. Dries herinnert zich hoe hij vele jaren met zijn vrouw Juul naar de Tilburgse Schouwburg carnaval ging vieren. Juul was in kleine kring een fameuze cabaretière, veel mensen heeft ze een groot plezier gedaan met haar typetje van Goolse Petra; samen met Dries’ jongste zus trad ze tijdens carnaval in de Schouwburg op, waar ze twee schoonmaaksters op de planken zetten.

door Ben Loonen

Zo is het leven...

Dries verkeert in de avond van zijn leven. Hij is alleen. Zijn vrouw Juul verblijft al ruim een jaar in een kleinschalig woonverblijf met zorg in de Goirkestraat in Tilburg. Naar zijn zeggen is ze het zonnetje in huis, hij is blij dat er geen decorumverlies optreedt. Het afgelopen jaar kan van hem gestolen worden; het begon met een diagnose lymfeklierkanker. Eerst dacht hij: het is wel goed zo, aan mijn lijf geen polonaise, maar vervolgens dacht hij ook: ik kan het me niet permitteren vanwege Juul; dus koos hij toch voor behandeling en doorliep hij het hele chemo-traject. Nog maar een paar dagen geleden werd hem gezegd dat ie “schoon” is. Verzwakt en moe neemt hij het leven weer op en probeert hij weer iets van zijn oude veerkracht terug te krijgen. Hij fietst en hij schildert en geniet van het uitzicht op het Leijdal; sinds 1974 woont hij aan de Abcovenseweg, volgend jaar dus 50 jaar. De aanstaande verjaardag van zijn bezoekende kleindochter herinnert hem eraan dat ie dan al 25 jaar opa is. Hij veronderstelt niet dat dit voor de lezer interessant kan zijn.

Een ambulance voor Nepal

Wat hem wel interessant lijkt is zijn verhaal over zijn actie voor een ambulance voor een klein ziekenhuis in Nepal. Die actie liep tussen 2009 – 2010. Hij verkocht zijn beelden en schilderijen voor het goede doel. Een amateur krijgt niet snel de waarde voor zijn maaksels, maar voor het goede doel zijn vrienden bereid om in de portemonnee te tasten, zoals ook onlangs gebleken is bij de actie giro 555 voor Turkije en Syrië. Zijn actie bracht 22.000 euro op, Wilde Ganzen was behulpzaam en tilde het op tot de benodigde 34.000 euro. Eerst had Dries romantische ideeën om met een omgebouwde Landrover van het Nederlandse leger naar Nepal te rijden, samen met een zoon, maar dat was niet praktisch. In Nepal is een service infrastructuur van Toyota, dus werd de ambulance in Japan besteld. Dries en Juul waren wel bij de overhandiging en de boeddhistische inzegening: zalf aan de wieldoppen, linten aan de ramen, tikka’s op de carrosserie (rode stippen die ook op het voorhoofd worden aangebracht). De ambulance rijdt tussen het ziekenhuis en enkele buitenposten, inmiddels is er een tweede bijgekomen. Via via blijft Dries op de hoogte van het wel en wee. In 2015 waren er zware (7.9) aardbevingen in Nepal, maar het ziekenhuis bleef staan; gelukkig was het solide en aardbevingsbestendig gebouwd.

Kerstkaarten

Ja, er is wel een aanleiding voor het gesprek. Mijn tipgeefster gaf me een boekje in handen: 42 kerstkaarten. Tussen 1974 en 2016 tekende Dries 42 kerstkaarten, afgestemd op de actualiteit van dat jaar, ze doen soms aan die van Cees Robben denken: er is veel op te zien, zonder tekst vertellen ze een verhaal. Prachtig getekend. Ik kies er twee voor bij dit artikel. Een uit 2007 met een landcruiser met de naam Dhulikhel Hospital; de actie voor de ambulance zat er toen al aan te komen. De ander uit 1999: de hel lijkt losgebroken, mensen worden gered uit puinhopen, een kind is geboren, hulpgoederen worden aangesleept. Het lijkt februari 2023, het lijkt op zo veel jaren. Dries is een gevoelige man, het komt heftig bij hem binnen: “het is om hopeloos van te worden” is zijn commentaar op de wereld waarin we leven. Is het daarom dat hij graag zijn toevlucht zoekt tot stillevens? Hij laat mij zijn nieuwste zien, het staat tegen de wand. Aan de wand hangt het schilderij van een strengbesnorde grootvader “van hem heb ik het talent”. Ik neem afscheid van Dries in het stille huis, gelegen aan de stille Leij. In de Van Haestrechtstraat kom ik de eerste carnavalsvierders tegen. De boog kan niet altijd gespannen zijn, voor alles is een tijd, na 555 is er nog geld over voor bier...