Maandag 25 maart 2019 staat bij Corné Sweens (56) in zijn geheugen gegrift. Wat een normale werkdag moest worden, werd bijna de laatste dag van zijn leven. Als er niet zo snel en adequaat was gehandeld, dan had hij een hartstilstand niet overleefd. Dankzij die hulp is hij nu grotendeels hersteld en kan hij weer functioneren.

Maandag 25 maart 2019

Op die maandagmorgen spraken Corné Sweens en zijn echtgenote Jeanny bij het ontbijt over hun naderende vakantietrip naar de Verenigde Staten. Daar zou Route 66 door hen worden gereden. Op weg naar zijn bedrijf, Corné is met zijn broer Ivo eigenaar van vleesbedrijf Verhoeven, haalt hij eerst nog enkele spullen op bij de leverancier. Maar Corné voelde zich niet lekker en ging toch maar weer naar huis. Hij liet Jeanny weten dat hij zich niet lekker voelde. Jeanny voelde zijn klamme voorhoofd dat warmte uitstraalde. Toch reed Corné naar de zaak om de spullen af te geven en zou daarna thuis in bed kruipen. Op de zaak ging hij naar het toilet en daar ging voor hem, zoals hij zelf zegt, het licht uit. Corné zakte in het toilet in elkaar en toonde geen tekenen van leven meer. Gelukkig zag zijn broer Ivo hem daar liggen, levenloos en grauw. Hij belde direct 1-1-2 en begon op aanwijzingen van de meldkamer met reanimeren. Binnen enkele minuten was er politie aanwezig en de 2 ambulances volgden zeer snel. De reanimatie werd overgenomen en Corné kreeg meerdere schokken met een Automatische Externe Defibrillator (AED). In totaal duurde het een uur voordat Corné stabiel genoeg was om naar het Tweestedenziekenhuis te worden gebracht.

De familie

Echtgenote Jeanny was inmiddels op haar werk en spoedde zich na het alarmerende telefoontje direct naar het ziekenhuis. Zwager John had zoon Kjell opgehaald en dochter Tjodi kwam ook direct naar het ziekenhuis. Jeanny: “Ik kwam binnen en zag Ivo, John en Kjell lijkbleek zitten. De meeste verschrikkelijke scenario’s flitsen dan door je hoofd. Wij kregen al vrij snel de sleutel van een familiekamer, want het was de bedoeling dat we daar moesten blijven. Het is net of je een hoofdrol speelt in een film, waar je niet in wilt zitten.”

Na een uur kreeg de familie te horen dat Corné was gestabiliseerd en werd klaargemaakt om naar de IC te gaan. Daar bezocht Jeanny en haar kinderen hem voor het eerst. “Het was ongekend heftig om hem daar zo te zien liggen.”

Corné in coma

Corné werd in coma gehouden om zijn hersenen en lichaam langzaam te laten herstellen van de zware hartinfarct. Iedere dag werd hij meerdere keren getest om te zien of hij mogelijk hersenschade had opgelopen. Op de woensdagmiddag reageerde hij voor de eerste keer op de stem van Jeanny. Zij sprak hem aan en vroeg om zijn hand te bewegen als hij haar hoorde. Een lichte spiertrekking in de hand was zichtbaar en gaf direct hoop. De specialisten hadden dit niet zo snel verwacht. De middelen om hem in coma te houden werden langzaam afgebouwd en de reflexen op prikkels werden heftiger en vaker. Op donderdag werd Corné van de beademing gehaald. Toen hij voor het eerst weer zijn ogen opende, was hij heel verward. Hij stelde veel vragen zoals: ‘Wat doen jullie hier? En Waar ben ik?, maar hij viel in het begin nog regelmatig weg. Zijn tijdsbeeld was weg, maar toen hij vroeg: wat voor dag is het? en Jeanny antwoordde; “zaterdag”, reageerde hij met: “dan gaan we dus morgen op vakantie”. Hij had geen enkel besef wat er met hem was gebeurd en dat besef kwam maar heel langzaam terug. Wel kon worden vastgesteld dat door zijn vele vragen en terugkomende herinneringen er waarschijnlijk geen blijvende hersenschade was ontstaan.

Het herstel

In totaal lag Corné bijna 2 weken in het ziekenhuis; 5 dagen op IC, daarna op de hartbewaking en nog enkele dagen op de hartafdeling. Een dag voor vertrek werd bij Corné een ICD (Implanteerbare Cardioverter Defibrillator) in zijn borstkas geplaatst. Dit apparaatje geeft bij een nieuwe hartstilstand direct een schok aan het hart. Gelukkig heeft Corné tot op heden dit nog niet gevoeld. Hoewel Corné het ziekenhuis mocht verlaten was zijn conditie en uithoudingsvermogen sterk afgenomen. Hij moest alles weer opnieuw leren en door oefeningen en fysiotherapie zijn spierkrachten terug krijgen. Naast het lichamelijke herstel moest ook het zelfvertrouwen weer herstellen. Dat laatste was ook het geval voor zijn gezinsleden. In totaal heeft Corné een jaar gerevalideerd. Het enige verschil met vroeger is, dat hij nog wel kortademig is en lange gesprekken hem veel energie kosten. Langzamerhand heeft hij ook weer wat werk opgepakt.

Slotwoord

Jeanny: “Gelukkig kreeg hij zijn hartstilstand niet tijdens onze reis in Amerika, want dan had hij het zeker niet overleefd. Ik vind het nog steeds spannend om hem alleen te laten. Wij hoeven geen prijs te winnen in de staatsloterij, want de hoofdprijs hebben we al gekregen. Op 25 maart herdenken wij nu ieder jaar zijn rebirth (wedergeboorte). Ik heb het belang van de snelle actie ingezien en ben zelf een reanimatiecursus gaan volgen en ben op mijn werk BHV-er geworden. Corné: “Ik heb veel geluk gehad dat toen het gebeurde mijn broer in de buurt was en dat die direct handelde. Ook ben ik blij dat er mensen zijn die kunnen reanimeren en dat benodigde apparatuur, zoals AED’s aanwezig is. De Hartstichting zorgt hier ook voor.

Ik hoop dat mensen die dit lezen beseffen dat het leven soms afhankelijk is van toevalligheden en dat je niets uit moet stellen tot morgen of later, wat je vandaag nog kunt doen.”

JS