De plannen voor een Bezinningsbos in Goirle dateren al van zo’n tien jaar geleden. Tal van mensen hebben de gemeente in de loop der tijd gevraagd om een rustige, serene plek in te richten, een plek om geliefde overledenen te gedenken, een plek om te mediteren, een plek om na te denken. Het gemeentebestuur stond welwillend tegenover die wens, en ging op zoek naar een geschikte locatie. Soms sluimeren plannen een tijdje, maar dan ineens komen ze in een versnelling. Plots passen de dingen als puzzelstukjes in elkaar: een prachtige locatie, een goed idee voor de inrichting daarvan, enthousiasme bij alle betrokkenen, een kunstenaar met inspiratie. Hoe zei die kerel met z’n sigaar van het A-Team het ook al weer? I love it when a plan comes together, ofwel: heerlijk als een plan goed uitpakt.

Door: Norbert de Vries

Een stukje geschiedenis

Villa Blanca werd in 1915 gebouwd als buitenverblijf van een rijke Tilburgse textielfabrikant. Het landhuis is gebouwd door de aannemers Vekemans (Goirle) en J. van der Weegen (Tilburg), naar ontwerp van architect W.F.J.H. Bouman (Tilburg/Breda). Achter de villa lag een grote tuin in Engelse stijl, ontworpen door de tuinarchitect Albert Lejeune. Later heeft ook de tuinarchitect Lodewijk Copijn zijn stempel op die tuin gedrukt.

We weten, dat Villa Blanca (met z’n 14 hectaren grond) in 1933 door de Fraters van Tilburg werd gekocht. De fraters konden er zich ontspannen, maar ook zich bezinnen tijdens wandelingen door de bomenrijke tuin. Vele jaren later was er in die tuin een 9 holes-golfbaan aangelegd. Nog weer later werd een klein deel van de tuin (nl. het weidegebied) bestemd voor woningbouw (Boschkens-West). Het grootste deel bleef bosgebied, dat intussen eigendom is van de gemeente.

Wauw!

(uitroep van verbazing, verwondering, vaak ook van bewondering of enthousiasme)

Jeroen Klerks leidt ons over de bospaden en hij waarschuwt ons: over 10 meter is er een wauw!-moment, en ik moet hem gelijk geven. Het eerste moment is dat wanneer we op een adembenemend mooie, kaarsrechte zichtlijn staan: aan de ene kant zien we de achterzijde van Villa Blanca, en aan de andere, ginds in de verte, zien we de moderne bouw, in wit, van de Boschkens-West. Het tweede moment is als we bij de gekozen bezinningsplek een fraaie vijver zien liggen. De vijver waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; de vijver is als mijn Ziel in wezen en verschijning, zij is een levend schoon en kent zichzelve niet (om een bekend gedicht van Willem Kloos wat aan te passen).

Dan zijn we aangekomen bij de plek, de bezinningsplek.

Wauw! de derde.

De plek

Ronde paden voeren naar omhoog. De bezinningsplek ligt iets verhoogd. Er staat nog een bouwsel uit 1938. Een muurtje met aan de voorzijde een nis. Daar zal denkelijk een Mariabeeld hebben gestaan, Maria Mater Misericordiae, Moeder van Barmhartigheid, naar wie de congregatie der fraters is vernoemd. Op deze plek zullen, denk ik zo, ontelbare weesgegroetjes zijn gebeden. Evenwel: dat is geschiedenis. De plek zal nog worden ingericht. Een paar banken, en een kunstwerk, of eigenlijk twéé kunstwerken.

Harry Verhoeven

Herinnert u zich dat fraaie artikel van Ben Loonen nog, over die vorig jaar geëxposeerde kunstwerken in de Bossche St. Jan? Dat waren 50 wandassemblages. ‘Iconen’ noemt de kunstenaar ze zelf. Die kunstenaar is in 1950 in de Goirlese Kerkstraat geboren: Harry Verhoeven. En deze Harry Verhoeven gaat de Goirlese bezinningsplek met kunst optillen en verrijken. Hij wil er slechts in algemene termen iets over zeggen: tegen de vlakke kant van het bouwsel komt een wandassemblage, en aan de kant met de lege nis komt een kunstwerk dat bezoekers uitnodigt om er iets aan toe te voegen. Over een paar maanden zal hij ons laten zien wat het gaat worden, en in het najaar zal de bezinningsplek gereed zijn. We komen hier nog op terug in het GB.

Peters en meters

Met betrekking tot de bezinningsplek zal een groep mensen functioneren die veelal een persoonlijke betrokkenheid hebben bij het plan vanwege een smartelijk verlies. Zij zullen fungeren als ambassadeurs van de bezinningsplek. Zij vormen het klankbord voor de gemeente met betrekking tot dit project. “We hebben ze de peters en meters van de bezinningsplek genoemd’, aldus burgemeester Van Stappershoef.

De start

Het project is nu officieel van start gegaan: bos, plek, kunstenaar, peters en meters. Aanwezig is ook oud-pastoor Van Zutphen die opmerkt hoe passend het is dat voor die start de Witte Donderdag is gekozen. ‘We zijn nu in de Lijdensweek, maar Pasen nadert. Kijk rond in de wereld en in Goirle: er is geweld, oorlog, bedrog, verraad, verdriet, allemaal waar. Maar die lelijkheden hebben niet het laatste woord. Het wordt Pasen, er is troost. Laten we daar hoop uit putten.’