Door: Norbert de Vries

Zindelijk debatteren

Het ging in de extra raadsvergadering van 12 maart onder meer over de kosten van de opvang van vluchtelingen. U weet wel: de crisisopvang in het voormalige Missiehuis aan de Tilburgseweg. Die kosten zijn behoorlijk hoog, namelijk zo’n 3 ton per maand. Voor de 70 vluchtelingen komt dat neer (even snel hoofdrekenen) op circa 4.000 euro per persoon, per maand. Die kosten worden door het COA (ergo door de rijksoverheid, ergo door alle Nederlanders samen) betaald. Enkele raadsleden waren van mening dat die kosten ’belachelijk hoog’ genoemd mogen worden. Om Niels Verschuuren (VVD) te citeren: ‘We kunnen als gemeenteraad best barmhartig zijn voor vluchtelingen, maar we moeten tegelijkertijd ook kritisch op buitensporigheden zijn.’

Meteen stak er een storm van heilige verontwaardiging op. Foei, we moeten het hier niet over de euro’s hebben, maar over de mensen! En: ik zit hier eigenlijk met een gevoel van plaatsvervangende schaamte. En… ik dacht: nú komt de beschavingskaart…jawel daar was ie al: de heer Van Baal nam het woord.

Gevangenen kosten ons ook veel geld

Meneer Van Baal (PvdA) sprak: ‘Ze zeggen wel eens, dat de beschaving van een land wordt afgemeten aan de wijze waarop ze met hun gevangenen omgaan. Ik heb het even uitgerekend, voor de grap, en ik kan u zeggen: een gevangene kost de gemeenschap ongeveer 8500 euro per maand.’ Hij vond dit ‘een leuke vergelijking’, een vergelijking waarmee hij de kritische collega’s van VVD en Gezond Verstand de mond dacht te kunnen snoeren.

Dat beschavingsverhaal kom je vaak tegen, maar zelden of nooit in relatie tot gevangenen. Toen het in de Eerste Kamer ging over het wetsvoorstel van Jan Paternotte e.a. inzake de afschaffing van de verplichte beraadtermijn bij abortus, formuleerde SGP-senator Diederik van Dijk het aldus: ‘Het niveau van een beschaving, van een cultuur, is onder andere af te meten aan de wijze waarop zij omgaat met mensen en met menselijk leven. Geldt het recht van de sterkste of heb je als samenleving hart en oog voor het leven dat zichzelf niet kan redden? Is er oog, niet in de laatste plaats, voor gebutst of kwetsbaar leven? Voor leven dat zelf nog geen stem heeft, of geen stem meer heeft. Denk aan het ongeboren leven, aan verstandelijk of fysiek beperkten, aan hen die psychisch lijden of dementeren. Hoe gaan wij om met de sprakelozen? Zijn zij niet de kanarie in de kolenmijn?’

Beschaving

In maart 1923 (iets meer dan een eeuw geleden dus) verscheen in het tijdschrift Life de volgende bon mot:

‘What’s your opinion of civilization?

‘It’s a good idea. Somebody ought to start it.’

Een kritische vraag stellen over de kosten van de crisisopvang is volgens de beschaafde raadslieden als Antoon van Baal, en Mark Verhoeven, en Ineke Wolswijk, en Bert van der Velden, en mogelijk nog anderen, een bewijs van trieste, ook wel drieste barbaarsheid. Ze vinden zo’n vraag abject, ja onbeschoft. Waar halen deze vragenstellers de gore moed vandaan? Alle kanarievogeltjes in de raad begonnen opgewonden met hun vleugeltjes te slaan en verontwaardigd te fluiten.

Bah, wat een onzindelijke manier van debatteren! Je opponenten impliciet betichten van onfatsoen. Ze langs de meetlat van de zogeheten ‘beschaving’ te leggen om meewarig vast te stellen dat ze vèr onder jouw niveau staan. De heer Van Baal verpinkt niet van 4000 euro per persoon, per maand. Het dubbele krijgt wat hem betreft ook nog een ‘dikke oké’. Onze vluchtelingen zijn toch niet minder dan onze gevangenen?

Wat wil de heer Van Baal met zijn dwaze vergelijking met de kosten van het gevangeniswezen trouwens beweren? Zijn die gevangenen volgens hem de ‘sprakelozen’ van Van Dijk? Laat me niet lachen. Zijn onze vluchtelingen dan die sprakelozen? Ik dacht het niet! Tal van organisaties, veel vrijwilligers en niet te vergeten een heel leger aan advocaten (het asielprobleem als verdienmodel!) staan paraat om de vluchtelingen te steunen en hun stem te laten horen.

Inconvenient truths

De vluchtelingenstroom is structureel en daarom moeten we, in de woorden van Niels Verschuuren, uit de ‘korte-termijn-crisisstand’ en naar weloverwogen beleid voor de lange termijn. Migratie is er altijd al geweest, en zal er altijd blijven. Een opvatting die meerdere sprekers op 12 maart uitten. Maar de huidige instroom van vluchtelingen is van een totaal ander kaliber dan de (tijdelijke) instroom van zelfs een miljoen Belgische vluchtelingen aan het begin van de Eerste Wereldoorlog (zie artikel Yolanda van Leest in GB van 6 maart). Wat de laatste decennia plaatsvindt in heel Europapa is hoogst gevaarlijk, ja ontwrichtend! De migratie van nu is in hoge mate problematisch, net als de mondiale overbevolking, de zeer ongelijke verdeling van rijkdom over de wereld, en de klimaatverandering.

De migratiestroom van arme naar rijke landen is geen onontkoombaar gegeven, maar een kwestie van keuzes, van individuen en families, en van beleid. De linkse (ik vermeld het maar even opdat het ‘de beschaafden’ niet onmiddellijk begint te jeuken van de plaatsvervangende schaamte) econoom Paul Collier beschrijft in zijn boek Exodus de ‘onwelgevallige, ongelegen waarheden’ rond de migratie.

In sneltreinvaart en hoofdlijnen.

De grote inkomenskloof tussen rijke en arme landen houdt de migratie op peil en versnelt die zelfs (40% van de arme Afrikanen wil emigreren); het zijn niet de allerarmsten die emigreren, maar zij die voldoende geld hebben om de reis te betalen; zelfs als de inkomenskloof tussen arme en rijke landen vermindert, zal de migratie toch toenemen (meer armen kunnen dan de reis bekostigen); de rijke landen zullen in de toekomst de immigratie veel strikter beperken, maar het is de vraag of ze dat tijdig en doordacht zullen doen; de economische winst uit de migratie komt bij de migranten zelf terecht (hun inkomen stijgt honderden procenten, terwijl de achterblijvers en de autochtonen er niet of nauwelijks op vooruit gaan, eerder zelfs op achteruit gaan); als de migrant uit een arm land ongeschoold en ongemotiveerd in het rijke land arriveert, is dat nadelig voor het land van aankomst; is de migrant echter geschoold en gemotiveerd dan is het nadelig voor het land van herkomst; de migratie creëert een niet-geïntegreerde diaspora in het land van aankomst; hoe groter die diaspora, hoe meer mensen ze verder aantrekt uit het land van herkomst en hoe moeilijker ze te integreren valt; de groei van de diaspora wordt voor een groot deel bepaald door gezinshereniging; een niet-geïntegreerde diaspora vergroot het wantrouwen tussen autochtonen en allochtonen en tussen autochtonen onderling; het gebrek aan vertrouwen ondermijnt de algemene levenskwaliteit, de sociale solidariteit en de productiviteit van de economie; multiculturalisme betekent in de praktijk apartheid; migranten stemmen in het land van aankomst in grote meerderheid voor linkse partijen (het is dus logisch dat de linkse partijen de kwestie van de migratie als onbelangrijk voorstellen en beweren dat iedereen voordeel heeft van de migratie); vanuit economisch standpunt zijn culturen niet gelijkwaardig (de zakelijke burgercultuur van het Westen heeft gezorgd voor economische welvaart waardoor migranten zich aangetrokken voelen, terwijl de eer- en clancultuur van hun land van herkomst de economische stagnatie veroorzaakt waar de migranten voor wegvluchten); immigratie is geen oplossing voor de vergrijzing, of hoogstens heel tijdelijk; het aantal asielzoekers is vermoedelijk tien keer groter dan het aantal dat echt aan de toelatingscriteria voldoet (omdat het heel lastig is om verklaringen over vervolging e.d. te controleren; de criteria voor uitwijzing zijn te streng.

Samenvattend: de ongebreidelde en voortgaande immigratie van grote groepen asielzoekers is hoogst problematisch. Aldus Paul Collier.

Terug naar Goirle

In Gool staan we voor ‘voldongen feiten’ (om wethouder Krook te citeren). We hebben maar uit te voeren wat ons van rijkswege wordt opgedragen. Ergo: 150 (of zijn het er 151?) vluchtelingen opvangen/huisvesten. We zullen dat braaf doen, maar we mogen er toch hopelijk nog wel iets van vinden, nietwaar? Het is toch niet raar, dat we de wenkbrauwen fronsen als we zien hoeveel het allemaal kost (ook al hoeven wij zelf voorlopig (?) de portemonnee niet te trekken)? Wat is daar onethisch of onbeschaafd aan?